کیوس گوران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار |
|||
خط ۱۶۸:
:حالا تو خود من شدی،
:اما هنوز با من ِمازندرانی فارسی حرف می‌زنی.
|-
!colspan="2" bgcolor="coral"|بخشی از قطعه پئیز، آلبوم مازرون دو
|-
|
:پئیزماهه، مه ره هاجیش دکته، دل سروشته، مه ره هم پیش دکته.
:بموئه زرد خزون ِکوچه‌بار، سر بیارده تا مه سره‌پیش دکته.
:شومبه هارشم چتی‌ئه سوزِ چنار، چه بخوشته، چه ونه ریش دکته؟
:بدیمه لرزنه ازّار و پئیز، فکر اون زردِ انار شیش دکته.
:تا که قد داشته، بَروشته ونه تن،
:بوسّه ون سبزه‌دمِ پیش دکته.
:تا که بشنُسته گِلام، اوذرِ شونگ،
:هولِ وسّه، با دِتا هیش، دکته.
:فِک و افرا و اغوزدارِ گلام،
:کینگ‌چرخ هایته ونه پیش دکته.
:مه گمون، اِفتابه وه، نا که گلام.
:آسمون جا بلاتشویش دکته.
:مه ره هولِ توتراکِ تیره‌ما...
:یاد اون چچکلِ کِل‌پیش دکته
:باتمه «میرزا، لک و لا ره گرم هاکن،
:تا زمستون ته ره اَی پیش نکته.»
|
:ماه پاییز است، بدنم را لرزش آمده، دل با خود حرف می‌زند، برای خودم هم پیش می‌آید.
:زرد شدن کوچه‌باغ‌ها فرا رسیده، سر جنبانده و تا حیاط خانه‌ام آمده.
:می‌روم ببینم مشکل چنار چیست، چرا خشکیده و ریشش افتاده؟
:دیدم که درخت آزاد می‌لرزد و بیم ترکه‌های پاییز را دارد.
:تا قدرت داشت، آن را زد.
:افتاد و کنار دم سبزش فرو نشست.
:وقتی برگ فریاد باد سرد جنوبی را شنید،
:از ترس آن، با دو تا «هیش» افتاد.
:برگ‌های بید و افرا و گردو،
:در آسمان چرخیدند و نقش زمین شدند.
:از نظر من، این‌ها خورشیدند، نه برگ.
:بلاتشویش ''(یا بلاتشبیه)'' از آسمان نازل شده.
:من از ترس توفان‌های تیره‌ماه...
:یاد آن هیزم نیم‌سوخته‌ی حیاط افتادم،
:[به خودم] گفتم «میرزا، بساط و رخت‌خوابت را گرم کن،
:تا زمستان از تو پیش نیفتاده.»
|}
| |||