ابوبکر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[W:ابوبکر|ابوبکر]]''' (وفات به سال ۶۳۴ میلادی) نخستین خلیفه مسلمانان پس از وفات [[محمد بن عبدالله|پیامبر]] و از نزدیک تریننزدیک‌ترین صحابه او. او را همچنین با لقب «ابوبکر صدیق» می‌شناسند. در طول زندگی محمد، از وی به عنوان نزدیکترین دوست محمد یاد می‌شد.

** ''اولین خطبهٔ ابوبکر، بعد از به خلافت رسیدن''

* «پیغمبر رحلت کرده بود و دیگر رسولی نخواهد آمد. پیشوای امت و دولت اسلامی درگذشته بود و باید جانشینی برایش پیدا کرد. حلقهٔ درونی صحابه محمد (البته در غیاب علی که مشغول مراسم کفن و دفن پیغمبر بود)، در این وضع اضطراری، ابوبکر؛ یکی از نخستین و سرشناس ترینسرشناس‌ترین کسانی را که اسلام آورده بود، از مبان خود برگزید. به روایت تذکره نویسان ابوبکر به خود لقب خلیفة داد که حائز ابهامی مناسب بود ودر زبان عربی مفهوم جانشین و نیز نایب را تواماً القا می‌کند. لقب ابوبکر به روایتی خلیفة الرسول الله و به روایت دیگری خلیفة الله بود که دعوی دوم واجد معانی ضمنی معتددی است. در هر حال شخص ابوبکر و یا انتخاب کنندگان او در آن زمان چنین تصوراتی در سر نداشتند، ولی عمل بالبداههٔ آنان موجب پیدایش نهاد بزرگ خلافت شد؛ برترین مقام فرمانروایی جهان اسلام.»

* «راستگویی و میانه رویمیانه‌روی ابوبکر، دین جدید (اسلام) را برقرار و تاییدتأیید کرد.کرد؛ و مثالی را برای دعوت کردن به دین اسلام مزین کرد .»

* «قضاوت ابوبکر سالم و بی طرفبی‌طرف بود. صحبت کردن دلپذیر او، و رفتار خوش برخوردخوش‌برخورد و مهربانانهٔ او، وی را در بین قریش و تمام مکیان محبوب و مطلوب قرار داده بود. ایمان ابوبکر بزرگترین تضمین خلوص و و بی ریاییبی‌ریایی محمد در صدر اسلام بود. در واقع، ایمان ابوبکر، احساسات محمد را -در سراسر زندگی محمد- پیراست.»

=== در قرآن ===

** «اگر پیغمبر را یاری نکنید (خدا او را یاری می‌کند، همان گونه که قبلاً) خدا او را یاری کرد، بدان گاه که کافران او را (از مکّه) بیرون کردند، در حالی که (دو نفر بیشتر نبودند و) او دومین نفر بود (و ابوبکر همراهش و علی بجای پیغمبر خوابید تا جان پیغمبر در امان باشد و مهاجرت کند). هنگامی که آن دو در غار شدند (ابوبکر نگران شد که از سوی قریشیان گزندی رسد،رسد) در این هنگام پیغمبر خطاب به همراهش گفت: غم مخور که خدا با ما است ( در این وقت بود که) خداوند آرامش خود را بهرهٔ او ساخت و او را با سپاهیانی (از فرشتگان در همان زمان و همچنین بعدها در جنگ بدر و حُنَین) یاری داد که شما آنان را نمی‌دیدید، و سرانجام سخن کافران را فروکشید (و شوکت و آئین آنان را از هم گسیخت) و سخن الهی پیوسته بالا بوده استبوده‌است (و نور توحید بر ظلمت کفر چیره شده استشده‌است و مکتب آسمانی، مکتبهای زمینی را از میان برده استبرده‌است) و خدا باعزّت است (و هرکاری را می‌تواند بکند و) حکیم است (و کارها را بجا و از روی حکمت انجام می‌دهد)‏».

* و بزودی با تقواترین مردم از آن دور داشته می‌شود. همان کس (اشاره به ابوبکر) که مال خود را می‌بخشد تا پاک شود».

* «ای یار غار سیّد و صدّیق و راه‌بر/مجموعه فضائل و گنجینه صفا/مردان قدم به صحبت یاران نهاده‌اند. لیکن نه هم‌چنان کههم‌چنان‌که تو در کام اژدها.»

* «دین حق را زابتدا زرسول /جز ابوبکر کس نکرد قول/هر چه پیغمبرش زحق گفته /کرده باور زصدق و پذرفته/جسم او همچو روح صافی بود /با همه کس به طبع وافی بود/مشرق آفتاب صدق، دلش اثر لطف ایزد آب و گلش/محرم راز حضرت نبوی /عاشق نور روی مصطفوی.»

** ''[[سنایی غزنوی]]، در طریق التحقیق، بخش «مدح امیرالمومنینامیرالمؤمنین ابوبکر»''

* «ابوبکر آن که شد یارش، رفیق غار و غمخوارش / چو بلبل مست گلذارش، زشوقش واله و شیدا//زصدقش‌صدق درحیرت، بشرجسم ملک سیرت / همه جود و همه غیرت، که قرآن گویدش أتقی.»