تاریخ بی‌خردی: تفاوت میان نسخه‌ها

* «رهبران حکومت فراسوی معتقد اتی که با خود می‌آورند چیزی نمی‌آموزند، و مادم که بر سر کارند از همان سرمایه فکری تغذیه می‌کنند.»

* «[[ماکیاولی]] می‌گوید شهریار باید همواره بزرگترین پرسنده و شکیباترین شنونده حقیقت در مورد اموری باشد که راجع به آن‌ها پرسیده‌است، و اگر دید که کسی در بیان حقیقت به او تعلل می‌ورزد، باید به خشم آید. حکومت نیازمند پرسندگان بزرگ است.»

* «در شرایط امروزی یکی از عواملی که معمولأ دست رئیس دولت را می‌بندد انبو مطالب و مشکلات در بخش‌های بی شمار حکومت است که نمی‌گذارد هیچ چیز خوب فهمیده شود و در میان دیدارهای پانزده دقیقه‌ای و گزارش‌های سی صفحه‌ای فرصتی برای تفکر باقی نمی‌ماند و عرصه به روی حماقت حمایتی می‌گشاید. در این میان، دستگاه دیوان سالاری، برای گریز از خطر، با خاطر آسوده آنچه را دیروز کرده امروز هم تکرار می‌کند و، به سان رایانه‌ای عظیم که چون به اشتباه افتاد تا ابد به اشتباه می‌رود، همان‌طور به راه خود ادامه می‌دهد.»

* «جاذبه مقام اداره حکومت به طرز بهتر را عقیم می‌گذارد. دیوان سالار خواب ترفیع می‌بیند، مأمور بلندپایه می‌خواهد حوزه اختیاراتش را بیشتر بگستراند، قانون گذران و رئیس دولت طالب انتخاب مجددند، و اصلی که همه به راهنمایی آن پیش می‌روند این است که هر چه بیشتر دل‌پذیر و هر چه کمتر دل آذر باشند، و حال آنکه در حکومت بخردانه، اشخاص عالی‌رتبه بر پایه متین‌ترین داوری و برترین دانش موجود و برآورد معقول از راه کم زیان تر سیاست گذاری کنند؛ ولی این‌جا فکر و ذکرشان انتخابات آینده است، و این امر تنها ملاک کار می‌شود.»