وقتی نیچه گریست: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جای اینجور اطلاعات در ویکی پدیاست. نیاز به شلوغ کرد لید نوتار نیس |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
{{برای|دیدن فیلمی با اقتباس از این اثر|وقتی نیچه گریست (فیلم)}}
'''[[w:وقتی_نیچه_گریست|وقتی نیچه گریست]]''' (به انگلیسی: [[wikipedia:When_Nietzsche_Wept_(novel)|When Nietzsche Wept]]) یکی از نامدارترین رمانهای روانشناختیِ [[آروین د. یالوم|اروین د. یالوم]] است که در سال ۱۹۹۲ به زبان انگلیسی نوشته شد. اروین د. یالوم روانپزشکِ هستیگرا ([[w:اگزیستانسیالیست|اگزیستانسیالیست]])، استاد بازنشستهٔ روانپزشکی در [[w:دانشگاه_استنفورد|دانشگاه استنفورد]] و نویسندهٔ شماری از نامدارترین رمانهای روانشناختی است. این رمان دیدار خیالیِ [[فریدریش نیچه]]، فیلسوف آلمانی، و یوزف برویر، پزشکِ وینی، را روایت میکند. رویدادهای رمان در سال ۱۸۸۲ در شهر [[وین]]ِ اتریش رخ میدهند و این رمان در واقع روایتی است از تاریخِ برهمکنشِ فلسفه و روانکاوی و رویارویی خیالی برخی از مهمترین چهرههای دهههای پایانی قرن نوزدهم همچون فریدریش نیچه، یوزف برویر و زیگموند فروید. در سال ۲۰۰۷ فیلمی با همین نام (به انگلیسی: [[wikipedia:When_Nietzsche_Wept|When Nietzsche Wept]]) به کارگردانی [[پینچاس پری]] با اقتباس از این رمان ساخته شدهاست.
سطر ۳۴ ⟵ ۳۵:
* «فاجعه اصلی و وحشت پیری یعنی از دست دادن یا زنده ماندنِ دوستان، در این مسئله نهفتهاست که دیگر نگاه هم دردی وجود ندارد و زندگی آدم بدون شاهد میماند.»
* «آیا راه گریزی از زندان زمان وجود نداشت؟ آه، کاش میشد که دوباره از اول شروع کرد! اما چگونه؟ کجا؟ با چه کسی؟»
* «من برای ده سال علتی برای زیستن دارم و آن هم رسالتم است. در
* «تا جایی که چشمانم اجازه دهد به نوشتن، فکر کردن و مطالعه میگذرانم. اگر وضع جسمی خوبی داشته باشم غالباً برای ساعتها به گردش میروم. در حال راه رفتن یادداشت برمیدارم و با این روش به بهترین نتیجه دست مییابم. روشنترین افکار در حال راه رفتن برای من شکل میگیرند.
* «معلم باید گاهی سختگیر باشد. انسانها به تعالیم سخت نیاز دارند، زیرا زندگی و حتی مرگ سخت است.
|