آرتور شنیتسلر: تفاوت میان نسخه‌ها

:: ناختیگال فکرکنان به فریدولین چشم دوخت. «با این سر و وضعی که تو داری اصلاً شدنی نیست، چون همه لباس مبدل دارند، مردها و زن‌ها. صورتک و از این چیزها همراه داری؟ نه، ممکن نیست. شاید دفعهٔ بعد. حتماً یک راهی پیدا می‌کنم» گوش تیز کرد و دوباره از لای پرده به خیابان چشم دوخت. بعد آسوده‌خاطر گفت: «کالسکه آمد. خداحافظ»<ref>در آرتور شنیتسلر، بازی در سپیده‌دم و رؤیا، ترجمهٔ [[علی‌اصغر حداد،حداد]]، انتشارات نیلوفر، ۱۳۸۸.</ref>