محمدعلی اسلامی ندوشن: تفاوت میان نسخه‌ها

* «من در قعر ضمیر خود احساسی دارم، چون گواهی گوارا و مبهمی که گاه به گاه بر دل می‌گذرد و آن این است که [[رسالت]] [[ایران]] به پایان نرسیده است و شکوه و خرّمیِ او به او بازخواهد گشت.»

* «من یقیم دارم که [[ایران]] می‌تواند قد راست کند، کشوری نام‌آور و زیبا و سعادتمند گردد و آن‌گونه که در خور تمدن و فرهنگ و سالخوردگی اوست، نکته‌های بسیاری به جهان بیاموزد.»

* «جای گفتگو نیست که [[ایران|کشور ما]] باید نو شود؛ از نظر جسمانی به صنعت جدید مجهز گردد و از نظر روحی با مقتضیات زندگی امروز هماهنگی یابد؛ بی‌گمان چنین خواهد شد. لیکن حرف بر سر این است که در این میانه، سرمایه‌های [[معنوی]] خود را نبازیم.»