محمدعلی اسلامی ندوشن: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار |
|||
خط ۳۲۰:
==== ۲۰۱۵ ====
۱۱ دی
{{multiple image
| align = left
| direction = vertical
| header =
| width = 250
| image1 =القبة الخضراء (Cropped & Edtied).jpg
خط ۳۳۳:
| caption2 = پایهٔ هر چیزی [[سرشت]] انسانی است یعنی طبیعت بشر چه می‌خواهد و چطور می‌خواهد [[زندگی]] کند، چه چیزهایی برایش خوشایند و چه چیزهایی برایش بدآیند است. هر حکومتی باید بتواند مطابق با موازین و سرشت انسانی رفتار کند. باقی مسئله، اقتضائات زمان است.
}}
* «جان برای بشر چیز کوچکی نیست، حفظ جان، اقتضای ذات بشر است، وقتی کسی آماده شد که عملیات تروریستی را به صورت انتحاری انجام دهد، نشانهٔ این است که کاسهٔ صبر بشر لبریز شده است، می‌خواهد راه تازه‌ای پیدا کند، چیزی که تا حالا بوده، مورد پسندش نیست، راه تازه را به قیمت از دست دادن جان خودش می‌خواهد به دست بیاورد.»
* «'''پایهٔ هر چیزی [[سرشت]] انسانی است یعنی طبیعت بشر چه می‌خواهد و چطور می‌خواهد [[زندگی]] کند، چه چیزهایی برایش خوشایند و چه چیزهایی برایش بدآیند است. هر حکومتی باید بتواند مطابق با موازین و سرشت انسانی رفتار کند. باقی مسئله، اقتضائات زمان است.'''»
سطر ۳۵۳ ⟵ ۳۵۲:
* «[[روزنامه]]، منعکس‌کنندهٔ وضع عمومی کشور و تب‌سنج جامعه است.»
** <span style="color:#a1a1a1;">۲۵ آوریل ۲۰۱۵/ ۵ اردیبهشت ۱۳۹۴؛ مصاحبه با [[w:ایران (روزنامه)|روزنامهٔ ایران]] </span><ref>{{یادکرد وب | نشانی =http://iran-newspaper.com/Newspaper/BlockPrint/61384| عنوان=حوصله بشریت سرآمده است|تاریخ=۵ اردیبهشت ۱۳۹۴| ناشر =روزنامهٔ ایران}}</ref>
=== ۲۰۱۷ ===
۱۲ دی ۱۳۹۵ - ۱۱ دی ۱۳۹۶
* «من [[آینده]] را برای [[ایران]] در ابهام می‌بینم… بارها گفته‌ام که به آیندهٔ ایران، با کل سوابقی که دارد و با کل چاره‌جویی‌های تاریخی‌اش، خوش‌بین هستم؛ اما از طرف دیگر برای ایران مسائلی پیش آمده است که خوش‌بینی را تا حدودی تعدیل می‌کند.»
* «[[مردم]] را به‌آسانی نمی‌توان تغییر داد. عوض کردن مردم کار مشکلی است، همچنان که ساختن آن‌ها دشوار است.»
* «برخورد انبوه جمعیت با یک اقلیت فن‌مدار که الگوی آن‌ها تمدن غربی است، مسائلی را به وجود آورده که اکنون در شرایط جدید محسوس است و همین، آیندهٔ [[دنیا]] را به طرف تزلزلی غیرقابل پیش‌بینی پیش می‌برد.»
* «مشکل در این است که عدهٔ زیادی از انبوه جمعیت جهانی در زیر خط [[فقر]] زندگی می‌کنند و بخش دیگر مردم هم، اگر زیر خط فقر نباشند، فزون‌تر از آنچه دارند، می‌خواهند. این فزون‌طلبی را ''فقر فرهنگی'' می‌توان خواند. این فقر، فقر اقتصادی روزمره نیست، بلکه احساس بیشترخواهی است که در نتیجه، [[کینه]] و [[دشمنی]] ایجاد می‌کند. به این جهت، آیندهٔ متزلزلی در پیش است. برای رسیدن به آرامش، باید نظارت بر تقسیم مواهب جهان صورت گیرد. همچنین بر [[محیط زیست]].»
* «یک مشکل مردم [[ایران]] در دوگانه‌اندیشی است: اینکه نتواند ''ایرانیت'' و ''اسلامیت'' را با هم رایگان سازد.»
* «مردم، [[اسلام]] را پذیرفته‌اند؛ اما [[ایران]] و ریشه‌های ایرانی را نتوانسته‌اند از خود جدا کنند. ته‌نشین اندیشه‌های باستانی ایران در وجود آنان به طور ناآگاه وجود دارد. این موضوع برخوردهایی را به وجود آورده است و به همین دلیل عدهٔ زیادی از ایرانی‌ها نمی‌دانند که چه سمت و سویی را باید انتخاب کنند.»
* «من فکر می‌کنم بهترین راه این است که سعی شود روش میانه‌ای موافق طبع ایران به دست آید، و اقتضای زمان هم در این میانه فراموش نشود.»
* «با درنظر گرفتن خصوصیات ایرانی، [[آموزش]] از [[کودکی]] باید به گونه‌ای باشد که کودک را به عنوان یک شهروند کارآمد تربیت کند. این آموزش تنها در مدرسه و دانشگاه حاصل نمی‌شود، بلکه رسانه‌ها نیز نقش بسیار مهمی در این نوع از آموزش دارند. روزنامه‌ها و رادیو و تلویزیون، باید به عنوان کارگزاران اندیشه‌پروری، احساس مسئولیت بکنند.»
* «[[حقوق بشر]] چیزی نیست که تنها حکومت‌ها مراعاتش کنند، بلکه خود مردم باید آن را حیاتی بشناسند. مردم باید متوجه باشند و به این نتیجه برسند که به نفع ماست که حقوق دیگران را به رسمیت بشناسیم، حقوق دیگران را مراعات کنیم و اگر چنین نکنیم، زیان متوجه خود ما می‌شود.»
* «ایران در طول تاریخ کشوری ناامن بوده است و در معرض انواع و اقسام هجوم‌ها. از این‌رو در دوران پیش از اسلام چون در ایران، امپراتوری تشکیل شد، تا حدی از روی ضرورت بود که کشور نیرومند بماند و پایمال نشود.»
* «در [[ایران]] هیچ‌وقت [[حزب]] آن‌گونه که در غرب وجود دارد و فرنگی‌ها آن را جا انداخته‌اند، پا نگرفته است. همچنین سازمان و گروه و سندیکا و امثال آن نیز از حد صورت ظاهری فراتر نرفته. این‌ها از علل رشد فردگرایی است.»
* «سِیرِ تربیتی بشر باید به طرف [[اجتماع]] باشد تا فرد نسبت به مملکت و اجتماع وظیفه‌شناس بشود و به فکر همنوعان خودش هم باشد و تنها به فکر شخص خود و خانواده خود نباشد. افراد اکنون باید خود را فردی از بدنه اجتماع بدانند.»
* «دنیای امروز به مصداق دهکدهٔ جهانی است؛ برای چنین دنیایی چاره‌جویی‌های موضعی فایده‌ای ندارد.»
* «اگر [[فرهنگ]] ناکارساز بشود، بشر بی‌سرپرست می‌ماند و مهارگسیخته می‌شود.»
* «[[عشق]] در واقع نوعی گزینش است. انسان معشوقی را انتخاب می‌کند و خواست خودش را روی او متمرکز می‌کند و از دیگران چشم می‌پوشد.»
* «هیچ چیز جای [[عشق]] انسانی را نمی‌گیرد. چون عشق از غریزهٔ ذات سرچشمه می‌گیرد. نوعی درخواست طبیعت از انسان است. درست است که حس پول‌پرستی و مقام‌خواهی و جاه‌طلبی در انسان خیلی قوی است، اما عشق در تمام مفاهیم معنوی و غیرمعنوی خودش برای انسان مهمتر از هر چیزی بوده است.»
* «[[عشق]] تغییر شکل می‌دهد، ولی از [[انسان]] خارج نمی‌شود.»
** <span style="color:#a1a1a1;"> مصاحبه با [[روزنامه اطلاعات]]؛ چاپ‌شده با عنوان «آینده و آیندهٔ ما» در ۲۰ تیر ۱۳۹۶/ ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۷ </span><ref>{{یادکرد وب | نشانی =http://www.ettelaat.com/etiran/?p=294623| عنوان=گفتگو با دکتر محمدعلى اسلامى ندوشن - کریم فیضی - بخش اول|تاریخ=۲۰ تیر ۱۳۹۶| ناشر =روزنامه اطلاعات}}</ref>
=== بر پایهٔ موضوع ===
| |||