علاءالدوله سمنانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲:
== گفتاوردها ==
=== چهل مجلس (
'''''چهل مجلس''''' در چهل نشست از روز [[عید فطر]] تا [[عید قربان]] ۷۲۴ (۲۹ سپتامبر ۱۳۲۴ – ۶ دسامبر ۱۳۲۴ / ۷ مهر ۷۰۳–۱۵ آذر ۷۰۳) از سوی او بیان شده است؛ سخنان این چهل مجلس/نشست که دربرگیرندهٔ پرسش‌ها و پاسخ‌های سمنانی پیرامون موضوعات گوناگون است، به‌دست [[w:قطب‌الدین اول|امیر اقبال سیستانی]]- مرید و شاگرد پویای او - نگاشته و گردآوری شد و به چهل مجلس یا اقبال‌نامه شهرت یافت. نسخه‌ای کهن از این اثر در کتابخانهٔ دانشگاه کمبریج ([http://idiscover.lib.cam.ac.uk/primo-explore/fulldisplay?docid=44CAM_CAMBRDGEDB1581004&context=L&vid=44CAM_PROD&search_scope=default_scope&tab=default_tab&lang=en_US پیوند]) نگهداری می‌شود.<ref name="چهل مجلس">{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =سمنانی | نام =علاءالدوله| پیوند نویسنده =علاءالدوله سمنانی| نام خانوادگی۲ =سیستانی| نام۲ =امیراقبال| پیوند نویسنده۲ =w:قطب‌الدین اول|قطب‌الدین اول| نام ویراستار =عبدالرفیع| نام خانوادگی ویراستار =حقیقت| پیوند ویراستار =عبدالرفیع حقیقت| فصل = | نشانی فصل = | عنوان =چهل مجلس| تاریخ =۱۳۷۹ش/ ۱۹۹۱م| سال = | ماه = | سال اصلی =۷۴۴ق/ ۱۳۴۳م| ناشر =انتشارات اساطیر| مکان =تهران| زبان =fa| شابک =۹۶۴۳۳۱۰۰۳۷}}</ref>
* «جملهٔ [[پیامبری|انبیا]] که آمده‌اند از برای آن آمده‌اند که تا چشم خلق را بگشایند به عیب [[انسان|خود]] و کمالِ [[خدا|حق]]؛ و به عجزِ خود و به قدرتِ حق؛ و به ظلمِ خود و به عدلِ حق؛ و به جهل خود و به علمِ حق؛ و به فقر خود و غناءِ حق؛ و تقصیر خود و نعمت‌های حق؛ به فناء خود و بقاء حق.»
خط ۸:
* «[[w:en:Dervish|درویشان]] می‌باید که پیوسته در کمین نفس باشند تا هرچمشی که به کمال خود بگشاید، حال او را می‌بندد و گرنه چنین کنند باخبر نشودند. نفس از هر بن موئی چشمی به دیدن کمال خود بگشاید و از دیدن کمال حق کور گرداند که خاصیت نفس این است.»
** ص ۱۹۳<ref name="چهل مجلس" />
* «حق تعالی این زمین و مزارع را به حکمت آفریده و می‌خواهد که معمور باشد و فایده‌ای به خلق رسد و اگر خلق بدانند که از عمارتِ دنیا که برای فایده و دخل بکنند نه به وجه اسراف چه ثوابست، هرگز ترک عمارت نکنند و اگر بدانند که از ترکِ عمارت و معطل گذاشتن زمین چه گناه حاصل می‌شود، هرگز نگذارند که اسباب او خراب شود.»
* «هرکس زمینی دارد که از از آن هر سال هزار مَن غله حاصل می‌تواند کرد، اگر به تقصیر و اهمال نهصد حاصل کند و به سبب او آن صد مَن از حلقِ خلق دور افتد، به قدر آن از وی بازخواست خواهند کرد.»
[[پرونده:Mausoleum of Ala ud-Daula Simnani.jpg|بندانگشتی]]
| |||