'''[[w:تئاتر|تئاتر]]''' شاخهای از هنرهای نمایشی است که به بازنمودن داستانها در برابر مخاطبان یا تماشاگران میپردازد. به جز سبک معیار گفتار داستانی، تئاتر گونههای دیگری نیز دارد مانند اپرا، باله، کابوکی، خیمه شب بازی و پانتومیم.
[[پرونده:New York State Theater by David Shankbone.jpg|220px|بندانگشتی|چپ|]]
[[پرونده:Metropolitan Opera House, a concert by pianist Josef Hofmann - NARA 541890 - Edit.jpg|220px|بندانگشتی|چپ|]]
== گفتاوردها ==
* «تئاتر دلبستگی من است. جایگاه شناخت [[آدمی]] است. خودشناسی است. نمایش بزک نشدهٔ تقواها و شرارتهاست. ادراک حس بلوغ و [[آزادی]] است. غوغای [[زندگی]] است! کجا میتوان دلپذیرتر از [[تئاتر]] به آگاهی رسید، به پناهگاهی علیه دلمردگی! کجا [[انسان]]ها میتوانند در لحظهای که تنها به لبان یک نفر چشم دوختهاند و با حسی مشترک به تصّرف درآمدهاند و ربوده شدهاند، این چنین به برادری یکدیگر واقف شوند. آن دیگری که خود من است و رنج میبرد و لذّت میبرد و تار پودم را با همدردی به ارتعاش در میآورد. بازیگری که تقوا و شرارت را هم قدرت سیمهای لخت فشار قوی، هرروز [[تجربه]] و [[زندگی]] میکند و زیبایی و زشتی را دراقتدار کاملشان با قدرتی همطراز، به تماشاگران منتقل میکند. کجا میتوان پنداشت تقوائی والاتر موجود است؟ درکجا، ”یگانگی” معنی بیشتری پیدا میکند؟»
* «عناصر تئاتری و دراماتیک را در هرجامعهٔ انسانی میتوان یافت، صرفنظر از آنکه این جوامع پیشرفته و پیچیده باشند یا نباشد. این عناصر در رقصها و مراسم مردم بودی همان اندازه برجستهاند که در مبارزات سیاسی، راهپیماییها، مسابقات ورزشی، مراسم مذهبی و حتی در بازیهای کودکان ما.»
** ''[[اسکار گروس بروکت]]'' <ref>{{یادکرد کتاب| فصل = ۱، خاستگاههای تئاتر|عنوان =History of the Theatre)| ترجمه عنوان =تاریخ تئاتر جهان| ترجمه =هوشنگ آزادیور|جلد = یکم| تاریخ =چاپ سوم، ۱۳۸۰| سال اصلی =۱۹۶۴| ناشر =انتشارات مروارید| مکان =تهران| زبان = | شابک =9645881064| صفحه =۹}}</ref>