علاءالدوله سمنانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱:
'''احمد بن محمّد بیابانکی سمنانی''' با لقب‌های ''ابوالمکارم'' و ''رکن‌الدین'' شهرت‌یافته به '''[[w:en:Sheikh (Sufism)|شیخ]] [[w:علاءالدوله سمنانی|علاءالدوله سمنانی]]''' (نوامبر ۱۲۶۱، [[w:بیابانک|بیابانک]] - ۱۴ مارس ۱۳۳۶، [[w:صوفی‌آباد (سرخه)|صوفی‌آباد]]) [[w:en:Official|مقام‌دار]]
== گفتاوردها ==
=== چهل مجلس (۱۳۴۳) ===
'''''چهل مجلس''''' در چهل نشست از روز عید فطر تا عید قربان ۷۲۴ق (۲۹ سپتامبر ۱۳۲۴–۶ دسامبر ۱۳۲۴) از سوی او بیان شده است؛ سخنان این چهل مجلس/نشست که دربرگیرندهٔ پرسش‌ها و پاسخ‌های علاءالدوله سمنانی است، به‌دست امیر اقبال سیستانی، مرید و شاگرد پویای او - نگاشته و گردآوری است و به چهل مجلس یا اقبال‌نامه عنوان‌گذاری شده است. نسخه‌ای کهن از این اثر در کتابخانهٔ دانشگاه کمبریج (برون D21 - 90 B 111A) نگهداری می‌شود.
* «جملهٔ [[پیامبری|انبیا]] که آمده‌اند از برای آن آمده‌اند که تا چشم خلق را بگشایند به عیب [[انسان|خود]] و کمالِ [[خدا|حق]]؛ و به عجزِ خود و به قدرتِ حق؛ و به ظلمِ خود و به عدلِ حق؛ و به جهل خود و به علمِ حق؛ و به فقر خود و غناءِ حق؛ و تقصیر خود و نعمت‌های حق؛ به فناء خود و بقاء حق.»
* «و هم برین قیاس [[w:en:Sheikh (Sufism)|شیخ]] برای آن است که چشم [[w:en:Murid|مریدان]] را به این معانی بگشاید. پس هرچند مرید در اثبات خود و کمال خود بیش گوید تا عمل کند، تا کمال او ظاهر شود، شیخ از وی بیشتر رنجد، چه این همه زحمت برای آن می‌کند تا چشم کمال‌بین نفس او بدوزد و چشمی که کمال بیند بگشاید و او هر لحظه در کمال خود چشمی دیگر می‌گشاید، پس در ضایع کردن رنج شیخ می‌کوشد، در حق خویش.»
* «[[w:en:Dervish|درویشان]] می‌باید که پیوسته در کمین نفس باشند تا هرچمشی که به کمال خود بگشاید، حال او را می‌بندد و گرنه چنین کنند باخبر نشودند. نفس از هر بن موئی چشمی به دیدن کمال خود بگشاید و از دیدن کمال حق کور گرداند که خاصیت نفس این است.»
** ص ۱۹۳
=== سروده‌ها ===
خط ۳۲:
[[رده:اهالی سمنان]]
[[رده:اهالی سرخه]]
[[رده:سیاست‌مداران ایرانی]]
[[رده:فقیهان ایرانی]]
[[رده:محدثان ایرانی]]
[[رده:صوفیان ایرانی]]
[[رده:نیکوکاران ایرانی]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:نویسندگان ایرانی]]
| |||