خواجه عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۱:
'''[[W:خواجه عبدالله انصاری|خواجه عبدالله انصاری]]''' معروف به «پیر هرات»، از شاعران و عارفان بزرگ قرن پنجم هجری است. زادروز: [[W:۳۹۶ (هجری قمری)|۳۹۶ هجری قمری]] برابر با [[۴ مه]] [[W:۱۰۰۶ (میلادی)|۱۰۰۶ میلادی]] در هرات. وی در تاریخ [[W:۴۸۱ (هجری قمری)|۴۸۱ هجری قمری]] برابر با [[W:۱۰۸۸ (میلادی)|۱۰۸۸ میلادی]] درگذشت.
 
== بدون منبع ==
خط ۱۴:
 
در طفلی پستی، در جوانی مستی و در پیری سستی، پس کی خدا را پرستی؟
* «الهی نام تو ما را جواز، مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان، لطف تو ما را عیان.
الهی ضعیفان را پناهی. قاصدان را بر سر راهی. مومنانمؤمنان را گواهی. چه عزیز است آن کس که تو خواهی...خواهی…
الهی در جلال رحمانی، در کمال سبحانی، نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی، نه کس به تو ماند و نه به کسی مانی. پیداست که در میان جانی، بلکه جان زنده به چیزی است که تو آنی.»
* «الهی چون در تو نگرم از جمله تاج دارانم و چون در خود نگرم از جمله خاکسارانم خاک بر باد کردم و بر تن خود بیداد کردم و شیطان را شاد
الهی در سر خمار تو دارم و در دل اسرار تو دارم و بر زبان اشعار تو
الهی اگر گویم ستایش و ثنای تو گویم و اگر جویم رضای تو جویم
الهی اگر طاعت بسی ندارم اندر دو جهان جز تو کسی ندارم .
الهی ظاهری داریم بس شوریده و باطنی داریم بخواب غفلت آلوده و دیدهدیده‌ای ای پر آبپرآب گاهی در آتش می سوزیممی‌سوزیم و گاهی در آب دیده غرق.»
 
==مناجات نامه==
 
== مناجات نامه ==
'''مناجات ۱'''
 
سطر ۵۰ ⟵ ۴۹:
و لطف تو ما را عیان ـ
الهی!
فضل تو ما را لوا،کنفلوا، کنف تو ما را ماوی !
 
الهی!
ضیعفان را پناهی
قاصدان را بر سراهی
مومنانمؤمنان را گواهی چه بود که افزایی و نکاهی؟
 
الهی!
سطر ۶۵ ⟵ ۶۴:
'''مناجات ۳'''
 
تو را که داند؟ که:تو را(( «تو))» دانی
تو را نداند کس.
تو را تو دانی بس! ای سزاوار ثنای خویش!
سطر ۸۵ ⟵ ۸۴:
 
خداوندا!
کجا باز یابیمبازیابیم آن روزکه تو ما را بودی و ما نبودیم
تا باز به انآن روز رسیم میان آتش و دودیم
اگر بدو گیتی آن روز یابیم بر سودیم
ور بود خود را در یابیم به نبود خود خشنودیم.