ژوزف استالین: تفاوت میان نسخه‌ها

▲* «تئوریسین‌ها و پیشوایان احزاب، که از تاریخ ملل مطلعند و تاریخ انقلاب‌ها را از ابتدا تا انتها زیر و رو کرده‌اند، گاهی به یک بیماری ناشایستی مبتلا میباشند. نام این بیماری ترس از توده‌ها، ایمان نداشتن به استعداد خلاق توده‌ها است. در این زمینه گاهی یک نوع اشراف منشی در پیشوایان نسبت به توده هاییکه از تاریخ انقلاب‌ها بی‌اطلاعند ولی برای شکستن کهن و آوردن نو فرا خوانده شده‌اند، بروز میکند. ترس از اینکه جنبش خود بخودی ممکنست طوفانی برپا نماید و توده‌ها ممکن است «خیلی چیزهایی را که نباید در هم بشکنند»، تمایل به بازی کردن رل دایهٔ مهربانی که کوشش میکند توده‌ها را از روی کتاب درس بدهد ولی مایل نیست از آنها تعلیم بگیرد ـ اینست پایه و اساس این نوع اشراف منشی.» (در تاریخ ۱۲ فبروری سال ۱۹۲۴ در شماره ۳۴ روزنامه «پراودا» بطبع رسیده‌است)

▲* «فن رهبر کاریست جدی. از جنبش نباید عقب ماند، زیرا عقب ماندن از جنبش یعنی برکنار ماندن از توده‌ها. ولی از آن جلو هم نباید زد، زیرا جلو زدن یعنی قطع رابطه با توده‌ها، کسیکه بخواهد جنبش را رهبری نموده در عین حال رابطه خود را هم با توده‌های میلیونی مقطوع نسازد باید در دو جهبه مبارزه کند، هم علیه عقب ماندگان و هم برضد جلو دوندگان.» (مسائل لنینیسم، چاپ ۱۱ روسی، ص ۳۰۴)

▲* «از حیث فن تولید و آهنگ رشد صنایع، ما از کشورهای عمده سرمایه داری جلو افتاده‌ایم. البته این خیلی خوب است ولی این کافی نیست. باید از حیث اقتصادی نیز از آنها جلو بیافتیم این کار را ما میتوانیم بکنیم.»

▲* «چنین رشد بیسابقه تولید را نمیتوان یک رشد ساده و معمولی کشور از حالت عقب ماندگی به حالت پیشروی محسوب نمود. این جهشی بود که به کمک آن میهن ما از کشور عقب مانده به کشور مترقی یعنی از کشاورزی به صنعتی بدل شد» (نطق در جلسه پیش از انتخاباتی انتخاب کنندگان حوزه انتخابیه استالین در شهر مسکو، ۹ فوریه ۱۹۴۶)

▲* «به عقیده من هیچ کشور دیگر و هیچ ارتش دیگری نمی‌توانست در مقابل فشار دسته راهزنان فاشیست وحشی آلمان و متحدین آنها تاب مقاومت بیاورد فقط کشور شوروی ما و فقط ارتش سرخ ما مقابل چنین فشاری تاب مقاومت دارند.»

▲* «یکی از عمده ترین منابع قدرت اتحاد شوروی دوستی ملل کشور ما می‌باشد که بر تمام مشکلات و آزمایشهای جنگ فائق شد.»

▲* «من حاضرم در آینده نیز تمام قوا، تمام استعداد، و اگر لازم آید تمام خون خود را قطره قطره در راه طبقه کارگر، در راه انقلاب پرولتاریا و کمونیزم نثار کنم.» (پراودا، شماره ۳۰۲، ۲۲ دسامبر ۱۹۲۹)

▲* «ما کمونیستها مردمانی از سرشت ویژه هستیم - ما از مصالح خاصی برش یافته‌ایم. ما کسانی هستیم که ارتش استراتژ بزرگ پرولتاریا، ارتش رفیق لنین را تشکیل میدهیم. هیچ افتخاری بالاتر از متعلق بودن به این ارتش نیست، هیچ افتخاری بالاتر از دارا بودن عضویت حزبی که موسس و رهبر آن رفیق لنین میباشد نیست...» (نطق در جلسه دوم کنگره شوراهای اتحاد شوروی، ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴)

▲* «پیشوایان حزب نمیتوانند عقاید اکثریت حزب خود را ذیقیمت ندانند. اکثریت ـ نیروئیست که یک پیشوا نمیتواند آنرا بحساب نیاورد.»

▲* «همه کس لیاقت عضویت چنین حزبی را ندارد. همه کس را تاب تحمل مصائب و طوفانهای مربوط به عضویت این حزب نیست. فرزندان طبقهٔ کارگر، فرزندان نیاز و مبارزه، فرزندان حرمانهای بی‌پایان و مساعی قهرمانانه ـ اینها هستند آن کسانی که مقدم بر همه باید اعضای چنین حزبی باشند. باین علت است که حزب لنینیستها، حزب کمونیستها در عین حال حزب طبقهٔ کارگر نامیده میشود.» (نطق در جلسه دوم کنگره شوراهای اتحاد شوروی، ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴)

▲* «هنگامیکه رفیق لنین ما را ترک میکرد بما وصیت کرد که نام بزرگ عضویت حزب را بلند و پاکیزه نگاه داریم. سوگند یاد میکنیم بتو، رفیق لنین، که ما این وصیت تو را با شرافت انجام خواهیم داد!..» (نطق در جلسه دوم کنگره شوراهای اتحاد شوروی، ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴)

▲* «من با لنین اولین بار در ماه دسامبر سال ۱۹۰۵ در کنفرانس بلشویکها در تامرفرس (در فنلاند) ملاقات کردم. من امیدوار بودم عقاب کوهی حزب مان را بشکل مردی بزرگ ببینم که نه فقط از نقطه نظر سیاسی بلکه، اگر حقیقت را بخواهید، از لحاظ جسمانی هم بزرگ باشد، زیرا لنین در تصور من مانند مردی عظیم، خوش اندام و باوقار نقش بسته بود. چقدر حیرت کردم وقتیکه یک فرد کاملاً معمولی با قامتی کوتاهتر از متوسط دیدم که بهیچوجه، مطلقا بهیچوجه، با یک انسان فانی معمولی فرق نداشت... مرسومست که یک «رجل بزرگ» معمولا باید دیر در جلسه حاضر شود تا اعضای جلسه با بی‌قراری فوق‌العاده منتظر ظهور او باشند و ضمناً قبل از ظاهر گشتن یک «رجل بزرگ» اعضاء جلسه یکدیگر را متوجه میسازند: «هیس... ساکت... دارد میاید». این تشریفات بنظر من زائد نمی‌آمد، زیرا دارای تاثیری خوش است و حس احترام ایجاد میکند. چقدر حیرت کردم وقتیکه دانستم لنین قبل از نمایندگان در جلسه حاضر شده در گوشه‌ای از سالن جای گرفته‌است و به ساده ترین وجهی مشغول گفت و شنود کاملاً معمولی با عادی ترین نمایندگان کنفرانس است. از شما چه پنهان، این امر در آن موقع به نظر من یک نوع تخطی از بعضی قواعد آمد. فقط بعدها فهمیدم که این سادگی و فروتنی لنین، این اهتمام در نامشهود ماندن و یا بهرحال زیاد جلب نظر نکردن و مقام عالی خود را بچشم نکشیدن، ـ خصلتی است که یکی از قویترین جنبه‌های لنین بمثابه یک رهبر نوین برای توده‌های نوین، توده‌های ساده و معمولی ژرفترین طبقات «زیرین» بشر می‌باشد.» (نطق در شب نشینی دانشجویان کرملن مورخه ۲۸ جنوری ۱۹۲۴)