میرحسین موسوی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۱:
=== ۲۰۰۸ ===
۱۱ دی ۱۳۸۶ - ۱۲ دی ۱۳۸۷
{{multiple image
| align = left
| direction = vertical
| header =
| width = 250
| image1 = Funeral ceremony for 251 unknown martyrs of Iran Iraq War (6).jpg
| alt1 = Colored dice with white background
| caption1 = تلقی مسلمانانه از مرگ نقطه پایان برای هر چیز نیست، بلکه آغاز برای یک مرحله جدید است.
| image2 = Funeral ceremony for 251 unknown martyrs of Iran Iraq War (5).jpg
| alt2 = Colored dice with checkered background
| caption2 = شهید زنده‌تر از کسی است که به زیارت تربت او آمده است.
}}
* «در بعضی از تمدن‌ها گورستان‌ها مخوف هستند. دنیای ماورای زندگی، دنیای زیرزمینی سیاه، ترسناک و مهیب است. برای آنان که به آخرت معتقد نیستند مرگ از یک سو حتمی و از یک‌سو تمام‌شدن همه چیز است. به‌همین دلیل در سطح جهان آرامگاهای بسیار برای شخصیت‌های بزرگ می‌توان یافت که از فضای سنگین، اندوهناک و غلیظ از ظلمت و بی‌سرانجامی‌برخوردارند… این نوع آرامگاه‌ها نماد انجماد و ترس بی‌پایان انسان در برخورد با سنگ خارای مرگ هستند و فضاهای این گورستان‌ها و آرامگاه‌ها، انسان‌ها را به ترسی همراه با خشوع و عجز در مقابل سرنوشت قطعی ولی تاریک فرا می‌خوانند.»
* «'''تلقی مسلمانانه از مرگ نقطه پایان برای هر چیز نیست، بلکه آغاز برای یک مرحله جدید است.'''»
* «مزار برای تذکر است؛ تذکر بر خود و برای کسانی که به سمت بی‌نهایت روانه، ساری و جاری خواهند شد و نیز در چشم و دل مسلمانان همه مرگ‌ها یک‌سان نیستند.»
* «'''شهید زنده‌تر از کسی است که به زیارت تربت او آمده است.'''»
* «قریب به اتفاق زیارتگاه‌های مذهبی و آرامگاه‌های عرفا، سرشار از یک فضای خرم معنوی است. کافی است کمی‌به زیارتگاه‌هایی که تاکنون رفته‌ایم بیاندیشیم؛ نور و رنگ در این‌گونه فضاها و بناها شدیدتر از خانهٔ زندگان به‌کار گرفته شده است.»
* «ساختمان‌های بزرگ اسیر منطق معماری مدرن هستند. گرچه در کشور ما چیزی که پیاده می‌شود کاریکاتوری از این معماری است: خلوص گرایی، وحدت گرایی، تلقی منفی از تزیینات، ترس از قرینگی در ساختمان، روی آوردن به رنگ‌های ترکیبی بی‌رمق (در مقابل رنگ‌های شاد ساختمان‌ها و لباس‌های بومی).»