جنس ضعیف: تفاوت میان نسخه‌ها

* «زنای سرتاسرِ دنیا سر و ته یه کرباسن! تو هر آب و هوایی بزرگ شده باشن، از هر نژاد و پشته و معتقد به هر دینی، باهم هیچ فرقی ندارن! چون نمی شه طبیعتِ آدمی زاد رو عوض کرد … واقعاً حق با اون نیست؟ وقتی به اوضاعِ زنای دور تا دورِ دنیا فکر کنیم، می‌بینیم اکثرشون دارن تو باتلاقِ اشتباه و بی‌خبری دست و پا می زنن. چه مثل حیوونای باغ وحش جدا از مرداشون زندگی کنن، چه عینِ کلاغا خودشون رو از چشمِ مردا پنهون کنن، چه مثلِ جنگ جوهایجنگ‌جوهای افسانه‌ای از خودشون شجاعت نشون بدن و هزار تا مدال و نشونه به سینه هاشون باشه … هیچ کدوم اونجوری که باید به خوش بختی و زندگیِ خوبی که حقِ اوناس نرسیدن. من نمی‌تونستم بینِ غمِ دیدنِ عروسِ بدبختِ کراچی و غمِ تماشای پاهای کوچیکِ زنای چین فرقی بزارم و بگم یکی از اون یکی ناراحت‌کننده تر بود. نمی تونستم بفهمم زندگیِ زنای قایق نشینِ هنگ کنگ وحشتناک‌تره یا این زنِ [[آمریکایی]] که داشت سعی می‌کرد یه مردِ خواب آلودِ ایتالیایی رو تو دام بندازه!»

* «دخترادورمدخترا دورم جمع شدن وازمو امضاخواستنازم امضا خواستن. گفتم تاوقتیتا وقتی باساری، تنیس بازی میکنین، ازامضا خبری نیست! تنیس لباس مخصوص خودش رو داره! حرفشون این بودکه پدرمادراشون نمیزارن ساریاشون رودربیارن! بهشون گفتم نبایدحرف اوناروگوش بدن! مگه انقلاب، بدون اجراکردن دستوراتفاق میفته؟»

* «خورشید تواینتو کشوراروشنیاین کشورا روشنی عجیبی داره. نورش سفیده وپاکو پاک به نظرمیاد. امااکثرزناامااکثر زنا هیچوقت این نوررونمیبینننور وحسرو نمیبینن و حس نمیکنن. چشمای اونابهاونا به تاریکی وسیاهیو سیاهی عادت کرده. به تاریکی توی شکم مادر، بعدش تاریکی خونه پدری، بعدازاونبعداز اون تاریکی خونه شوهرو.. آخراز همه، تاریکی قبر!»

* «راج کوماری: زندونای هند هیچوقت راحت نبوده. اونجا حتی خوندن، نوشتن و کارکردن ممنوع بود! بااین وجودازبودن تو زندون احساس رضایت می‌کردم. وقتی آدم نه میتونه بخونه، نه بنویسه یاکاردیگه‌ای بکنه، مجبوره فکرکنه ووقتی فکرکردبالاخره راه حل هرمشکلیرو پیدامیکنه.

* «راج کوماری: فهمیدم که تموم زنای دنیاشبیه همن وآرزوهای واحدی دارن مثل خانواده، خونه، پول برای گذرون زندگی و.. وآزادی! فهمیدم که زنای هند واسه پیدا کردن این چیزا چه شرایط سختی روتحمل کردن. اماازیه چیز مطمعنم! اونادیگه مثل قبل، پروانه‌های بی آزاری به حساب نمیان. اونا بدل به پروانه‌های آهنی شدن!»

* «قدرت اونا (مادرسالارا) بیشتربهبیشتر به مال ومنالشونو منالشون تکیه داره. زمینایی که دارن مال خودشونه واونو اون زمینارو زمیناروفقطفقط واسه دختراشون به ارث میزارن و بچه‌های پسرروداخل آدم به حساب نمیارن. فقط بایه مرد ازدواج میکنن وبهش وفادار میمونن. اسم خانوادگی مردروروی خودشون نمیزارن و اسم خانوادگی مادرخانواده بعداسم بچه هامیاد. بعدازازدواج باشوهراشون زندگی نمیکنن. مرد خانواده مثل دوران قبل ازازدواج توخونه مادرش زندگی میکنه و پدر هیچ اختیاری روبچه‌ها نداره و اونا تنهااز مادرشون حرفشنوی دارن. مادرسالارای زیادی تو دنیا باقی نموندن اماهنوزم مثل کولیا وجود دارن و تو خیلی از جاهای دنیا مثل [[ژاپن]]، استرالیا، دماغه طلایی، ساحل عاج وبعضی جاهای هندوستان زندگی میکنن.»<ref>اوریانا فالاچی، جنس ضعیف، ترجمهٔ یغما گلرویی، انتشارات نگاه، ۱۳۹۳.</ref>