امیرجلال‌الدین اعلم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶:
* «آوردن واژه‌ها و تعبیرهای «پارسی»، گرایش ذاتی نیرومندی در [[زبان فارسی]] است. این گرایش که از پس از دوره قاجار جلوه‌ای چشمگیر داشته است، پدید آمده از عنصر زیبایی و فصاحت و روانی از یک سو و عنصر گویایی و بلاغت و دلالت از سوی دیگر است. پر آشکار است که کاربردن پارسی سره، خلاف عقل سلیم است. آمیزه‌ای از شاهنامه فردوسی و غزل‌های حافظ، مقصودی آرمانی است.»
** ''مصاحبه با روزنامه همشهری''، ۱۳۸۳<ref name="امیرجلال‌الدین اعلم" />
== دربارهٔ او ==
* «بی شک یکی از شریف‌ترین انسان‌هایی است که طی سال‌های فعالیتم در عرصه نشر شناختم. مردی بی‌نهایت با اخلاق، صمیمی و با دقت فراوان. آنقدر برای انجام هر چه بهتر کارهایی که در دست داشت وسواس به خرج می‌داد که گاه یک کتاب را برای بازنگری در چند کلمه تا چندین هفته نگه می‌داشت. بی اندازه باسواد و اهل مطالعه بود ونمی دانم بعد از امثال او چه بر سر حوزه کتاب خواهد آمد. همان قدر که در انجام کارهایش دقت به خرج می‌داد بی‌نهایت هم مهربان و با محبت بود… با وجود تمام دانش و تجربه‌ای که از آن برخوردار بود اما هیچگاه علاقه‌ای به دیده شدن نداشت. همواره بی سر و صدا و به دور از هرگونه هیاهویی کار می‌کرد و به هیچ وجه اهل مصاحبه و اینکه تصویرش در نشریات مختلف منتشر شود نبود.»
** ''[[حسین کریمی]]''، <small>مدیر انتشارات نیلوفر</small>، ۱۳۹۶<ref>نقل از حسین کریمی، «نگاه: مترجمِ مجرب»، روزنامه ایران، شمارهٔ ۶۵۰۴، ۴ خرداد ۱۳۹۶، ۴/۳/۹۶، صفحهٔ ۲۴.</ref>
== منابع ==
| |||