میشل بوتور: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳:
== گفتاوردها ==
* «ادبیات ناب اروپایی دیگر وجود ندارد. مرزهای ملی از میان برداشته می
** ''گفتگو''، ۲۰۱۲<ref name="میشل بوتور">نقل از «گفتگو با میشل بوتور: دربارهٔ ادبیات اروپا» برگرفته از بخش ادبی
* «ده یا بیست سال است که در ادبیات تقریباً چیزی رخ نداده. انبوهٔ نشریات منتشر شده اما فکر راکد مانده. علت آن بحران ارتباطات است. ابزار نوین ارتباطات شایستهٔ تحسین اند، اما سر و صداهای زیادی برمیانگیزند. هر روز اخبار تازهای است و بازهم خبرهای تازهتری و تازهتری که همهٔ آنها از یادها میروند. این انبوه اطلاعات، اثری برجای نمیگذارند. . امروز، به مراتب دشوارتر است که آدم بفمهد از بیست سال پیش تاکنون چه چیز تازهای در ادبیات واقعاً رخ داده است. سرانجام انسان احساس میکند که چیزی رخ نداده است… ممکن است رمان از بین برود. رمان همیشه وجود نداشته. رمانی که ما امروز دربارهاش صحبت
** ''گفتگو''، ۲۰۱۲<ref name="میشل بوتور" />
* «... جنگ و اشغال فرانسه دوران جوانی من بود. دوران جوانی من در زندان سپری شد. کامو در «طاعون» و سارتر در «دیوار» آن را توصیف کردهاند.»
** ''گفتگو''، ۲۰۱۲<ref name="میشل بوتور" />
* «[[سارتر]] برای ما پروفسور ادبیات فرانسه بود. من او را می
** ''گفتگو''، ۲۰۱۲<ref name="میشل بوتور" />
* «ادبیات همیشه متعهد است. اما این را نویسنده نباید به هیچ وجه آگاهانه و عمدی و فرصت طلبانه بگوید. کتابها بخشی از واقعیت تاریخی هستند و نقش مهمی در تاریخ ایفا میکنند. اینک ادبیات وظیفهٔ محافظت و نگهداری آن را برعهده گرفته. بزرگترین بخش ادبیات برای این است جامعه را برای انجام این وظیفه تقویت کند. نه این که آن را دگرگون کند، نه بهتر کند و نه بدتر. ادبیات تلاش میکند این واقعیتها را از فراموشی نجات دهد. مؤلف ایدهآل به نظرم نویسنده، منتقد و فیلسوف در یک شخص است.»
خط ۱۵:
* «[[آلبر کامو|کامو]] مشکل بزرگ وجودی و سیاسی داشت. این مشکل او الجزایر بود. او که الجزیرهای ـ فرانسوی بود موفق نشد در مورد جنگ الجزایر موضع روشنی بگیرد. در دیدگاه او، اروپا بیش از همه شامل کشورهای شمال مدیترانه میشد و بقیه کشورها را از یاد برد.»
** ''گفتگو''، ۲۰۱۲<ref name="میشل بوتور" />
* «پس از جنگ، ما در یک حالت سوء تفاهم جمعی دایمی به سر می
** ''گفتگو''، ۲۰۱۲<ref name="میشل بوتور" />
* «[ساموئل بکت] به زبان مصنوعی فرانسوی می
** ''گفتگو''، ۲۰۱۲<ref name="میشل بوتور" />
* «ادبیات جالب همواره نو آورست، اما در بیشتر کتابها نوآوری نیست. از اینرو به سرعت از یاد میروند. کتابهایی که چیز تازهای عرضه میکنند مخل آسایش هستند، خواندن آنها دشوار است. آدم به درستی نمیداند چگونه بایستی دربارهشان سخن بگوید و غیره. این جور کتابها فرهنگ را جوانتر میکنند.»
|