عصر روشنگری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏گفتاوردها: ابرابزار
خط ۹:
** ''[[فردریک کاپلستون]]''<ref>به نقل از فردریک کاپلستون، تاریخ فلسفه، جلد ششم: از ولف تا کانت، ترجمهٔ اسماعیل سعادت و منوچهر بزرگمهر، انتشارات سروش، ۱۳۷۵، صفحهٔ ۳۸.</ref>
* «اندیشه‌های عصر روشنگری به انسان آموخت که چگونه می‌تواند از خود به منزلهٔ رهنمونی برای ایجاد هنجاری اخلاقی ارزشمند استفاده کرده و بدون نیاز به الهام یا مقامات کلیسا برای تشخیص خیر و شر به خود متکی شود.
* «شعار روشنگری: ''جرأت دانستن داشته باش'' که تلویحاً ''به دانش خود اعتماد داشته باش'' را می‌رساند، انگیزهٔ کوشش‌ها و موفقیت‌های انسان مردنمدرن گردید.
* «شک و تردید فزاینده در مختار بودن و خرد بشر، وضع اخلاقی نابسامی پدیدآورده که انسان را از رهبری الهام یا خرد محروم کرده است. در نتیجه وضعی نسبی مورد قبول واقع شده که طبق آن، [[w:en:Value judgment|احکام ارزشی]] و هنجاری اخلاقی منحصراً بسته به سلیقه و دلخواه بوده و در این مورد نمی‌ـوان حکمی که ازرش عینی داشته باشد، مقرر داشت.
* «چون انسان نمی‌تواند بدون ارزش‌ها و هنجارها زندگی کند لذا این نسبی‌گرایی او را شکار و قربانی سیستم‌های ارزش غیرمنطقی می‌کند؛ و به موضعی برمی‌گردد که در گذشته مقهور روشنگری یونان، مسیحیت، رنسان و روشنگری قرن هجدم شده بود. خواسته‌های مربوط به کشور، پیشوایان قدرتمند و معجزه‌گر، ماشین‌های نیرومند و موفقیت مادی منابع هنجارها و احکام ارزشی انسان شده‌اند.»