عبدالعلی بازرگان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←گفتاوردها: ابرابزار، اصلاح ارقام |
|||
خط ۳:
== گفتاوردها ==
* «تمایل به فردپرستی، مشکلی است که در تاریخ و فرهنگ ما ریشه دارد.»
* «میدان مبارزهٔ ملت‌ها، به‌خصوص در دنیای امروز، به میدان برخورد خشونت‌آمیز منحصر نمی‌شود. در دنیای امروز، نیروی افکار عمومی، چه داخلی و چه خارجی، از نیروی اسلحه قوی‌تر است.»
* «در واقع رژیم‌های سرکوبگر همواره با یک پارادکس و تضاد درونی روبرو هستند؛ هر خشونتی، ریزش درونی بیشتری برای آن‌ها به دنبال خواهد داشت. خشونت بیشتر، نارضایتی‌های مردم را عمیق‌تر می‌کند.»
* «[[قرآن]] هم به ما می‌آموزد باید صبر و تقوا داشته باشیم. صبر یعنی ایستادگی و مقاومت، تقوا هم به معنای خویشتن‌داری و کنترل احساسات است تا دست به خشونت واعمال غیراخلاقی نزنیم.»
* «وقتی اکثریت ملت ایستادگی جدی بکند، دولت ناچار است که تسلیم شود. مهم این است که ملت باید بهای آن را بپردازد.»
* «در طول تاریخ هیچ نظام سرکوبگر و مستبدی نتوانسته برای همیشه بر سر کار بماند. اگر نومیدانه تصور کنیم آن‌ها که مسلح و مجهز هستند روز به روز قوی‌تر و مردم مظلوم و دست خالی روز به روز ضعیفتر می‌شوند، دراین صورت این اصل تاریخی را نادیده گرفته‌ایم که همیشه ملت‌های مقاوم پیروز هستند.»
* «توازن قوا فقط در اسلحه و تجهیزات نظامی نیست؛ ملت، قدرت لایزال دارد. ملت، اکثریت است. اعضای دولت را ملت تأمین می‌کند؛ بنابراین اگر یک ملتی متحول شود، طبیعتاً این تحول را به درون نظام و به درون آن سیستم هم منتقل می‌کند.»
* «همین که یک ملتی تغییر کند، دولت هم ناگزیر از تغییر می‌شود.»
* «برای اینکه حاکمان اصلاح شوند مردم باید استقامت کنند. استقامت هم به معنای مستقیم بودن است. یعنی نه چپ باشند و نه راست. نه افراط و نه تفریط. وقتی ملتی در موضع حق خویش، مستقیم بایستد، دولت ناگزیر از تغییر خواهد بود. این یک قانون همیشگی است.»
* «این قانونی است که خداوند مقرر کرده و سراسر تعالیم دینی هم دلالت بر همین اصل می‌کند که هر وقت ملتی بپاخیزد، دیکتاتورها ناچار از تسلیم خواهند بود. البته همهٔ این‌ها مستلزم تمایل اکثریتی از ملت به تغییر است.»
* «استناد به [[قانون اساسی ایران|قانون اساسی]] معنایش باور مطلق آن نیست. وقتی سندی موجود است، ملت می‌تواند به بندهایی از آن که فراموش شده و یا نادیده گرفته شده، استناد کند. [[ولایت فقیه]]، اصلی از [[قانون اساسی ایران|قانون اساسی]] است که تناقض آشکاری با بخش حقوق مردم در همان قانون دارد. حال اگر تحمل مخالفت با آن اصل را ندارند، لااقل باید به حقوق فراموش شدهٔ مردم در همین قانون اساسی تن دهند.»
* «این خیلی مهم است که آدم بپذیرد دیگران هم می‌توانند غیرِ ما فکر بکنند و به‌گونه‌ای دیگر بیاندیشند. این نکته بسیار مهمی است که درک آن رشد فکری لازم دارد.»
* «اگر [[آزادی]] نباشد، هیچ وقت تغییری بوجود نمی‌آید.»
* «یک ملت را نمی‌شود برای همیشه خاموش کرد.»
* «وقتی همهٔ راه‌ها به روی یک ملت بسته می‌شود، مردم ناچار می‌شوند به راه‌های خشن متوسل شوند. حداقلش این است که ملت از مشارکت در ادارهٔ جامعه قهر می‌کند.»
* «وقتی مردم کنار زده شوند یا حاضر نباشند در ادارهٔ کشور مشارکت کنند، نظام نمی‌تواند در رقابت با کشورهای دیگر و پا به پای آن‌ها پیش برود. این یک امرقطعی است و تجربیات متعدد تاریخی آن را اثبات کرده است.»
** ۳۰ ژانویه ۲۰۱۰/ ۱۰ بهمن ۱۳۸۸؛ در مصاحبه با ''شبکه جنبش راه سبز''<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.bazargan.com/abdolali/Jaras1.htm|عنوان=پیروان راستین مصدق|تاریخ=۱۰ بهمن ۱۳۸۸|اثر=وبگاه عبدالعلی بازرگان}}</ref>
* «اگر مشکلی هست، مشکل ملی ما در استبدادی فکر و عمل کردن است، مشکل فرهنگی است، چه دیندار چه بی‌دین. تغییرات یک ملت خو گرفته با استبداد ۲۵۰۰ ساله تدریجی و با تمرین و ممارست ممکن می‌شود.»
** مه ۲۰۱۴/
* «در [[قرآن]] مطلقاً کیفری دنیائی برای ارتداد، الحاد، شرک، کفر و نفاق و امثالهم وجود ندارد، نه تنها از بُعد اعتقادی، بلکه در تبلیغ و تشکیلات نیز، مادام که دست به اسلحه نبرده و آزادی دیگران را سلب نکرده باشند، باید از آزادی کامل برخوردار باشند. البته همان‌طور که می‌دانید در فقه اهل تشیع و تسنن، که دیدگاه بشری و اسلام تاریخی را عرضه می‌کند، برای ارتداد، سبّ نبی و موارد دیگری، که هیچ مستند قرآنی ندارد، از همان دوران بنی‌امیه و بنی‌عباس، فتاوی و احکامی به استناد برخی روایات و احادیث صادر و تدوین کرده‌اند.»
** ژانویه ۲۰۱۵/ دی ۱۳۹۳؛ در مصاحبه با وبگاه ''ملی مذهبی''<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.bazargan.com/abdolali/Ghessas.htm|عنوان=تطبیق قوانین مجازات اسلامی با موازین جهانی حقوق بشر|تاریخ=دی ۱۳۹۳|اثر=وبگاه عبدالعلی بازرگان}}</ref>
| |||