پروین اعتصامی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱:
'''[[W:پروین اعتصامی|پروین اعتصامی]]''' (
[[پرونده:
▲'''[[W:پروین اعتصامی|پروین اعتصامی]]''' (۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز – ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در تهران) [[شاعر]] ایرانی بود.
== دارای منبع ==
'''دیوان پروین اعتصامی'''
* «واعظی پرسید از فرزند خویش/هیچ می دانی مسلمانی به چیست؟//صدق و بی آزاری و خدمتِ به خلق/هم عبادت، هم کلید زندگی ست//گفت: زین معیار اندر شهر ما/یک مسلمان هست، آن هم
**
* «آن پارسا که ده خرد و ملک، رهزن است/ آن پادشاه که مال رعیت خورد گداست»
** ''اشک یتیم''
* «این که خاک سیهش بالین است// اختر چرخ ادب، پروین است// گرچه جز تلخی از ایام ندید// هرچه خواهی سخنش شیرین است// [[دوستی|دوستان]] به که ز وی یاد کنند// دل بی دوست، دلی غمگین است// خاک در دیده بسی جانفرساست// سنگ برسینه بسی سنگین
** ''سنگنبشته آرامگاه پروین که خود سروده است''
* «پریدن، بیپر تدبیر مستی است// جهان را گه بلندی، گاه پستی است»
خط ۲۴:
* «دل ویرانه عمارت کردن// خوشتر از کاخ برافراختن است»
** ''نیکی دل''
* «سیر، یک روز طعنه زد به پیاز// که تو مسکین چقدر بدبویی// گفت از عیب خویش
** ''نکوهش بی جا''
* «سیه، ای بیخبر، سپید نشد// وقت شیرین خود تباه مکن»
خط ۵۲:
* «پروین در قصاید خود پس ازبیانات حکیمانه و عارفانه روح انسان را به سوی سعی و عمل، امیدحیات، اغتنام وقت، کسبکمال و هنر، همت و اقدام، نیکبختی و فضیلت سوق میدهد.»
** ''[[محمد تقی بهار]]''
* «پروین اعتصامی چه به اقتضای روح لطیف و خواهرانهای که داشت و چه به اقتضای زمان، به سیاست و مسائل جاری نپرداخته. قلمرو شعری او به مکان و زمان و حوادث خاص، محدود نیست. وی رنج و غم مردم بیپناه و محروم را میسراید، به طور عام، در هر روزگار و در هر کجا که
** ''محمدعلی اسلامی ندوشن''
* «... این قلب رئوف و مهربان «پروین» بود که نمیگذاشت کوچکترین تزلزلی در بنیان دوستی صادقانهٔ ما به وجود آید. لازم است یادآور شوم که «پروین» مقید به تمام قیود اخلاقی و سنن خانوادگی آن زمان بود و در خانوادهٔ باتقوا و پرهیزگاری نشو و نما یافته و کاملاً تحت توجه و مراقبت والدین خود قرار داشت. مادر «پروین» به من محبتی وافر داشت. وقتی به دیدنم میآمد، یا با مادرش بود که خیلی زیاد «پروین» را دوست داشت، یا با پیرمرد نجیبی که مستخدمشان بود و وقت رفتن نیز او را همراهی
** ''سرور مهکامه محصص''
* «... پروینی که من دیدم و بارها دیدم بدین گونه بود: قیافهای بسیار آرام داشت. با تانی و وقار خاصی جواب میگفت و مینگریست. هیچگونه شتاب و بیحوصلگی در او ندیدم. چشمانش بیشتر به زیر افکنده بود. یاد ندارم در برابر من خندیده باشد. وقتی که از شعر او، تحسین میکردم با کمال آرامش میپذیرفت. نه وجد و نشاطی مینمود و نه چیزی میگفت. هرگز یک کلمه خودستایی از او نشنیدم و رفتاری که بخواهد اندک نمایش برتری بدهد، از او
** ''[[سعید نفیسی]]''
* «از ابتدا طفلی ساعی و متفکر بود. به قول خانم محصص «کمتر سخن میگفت و بیشتر فکر میکرد.» به ندرت در جرگه سایر اطفال وارد میشد. غالباً تنها به سر میبرد. گویی ساختمانی سوای ساختمان دیگران داشت. در مجالس درس و بحث، همیشه از سایرین پیش بود. از کودکی شروع به شعر گفتن کرد. خانهٔ پدرش میعادگاه ارباب فضل و دانش بود و «پروین» همواره آنان را با قریحه سرشار و استعداد خارقالعاده خویش دچار حیرت
** ''ابوالفتح اعتصامی''
خط ۶۵:
{{پانویس}}
{{ترتیبپیشفرض:اعتصامی، پروین}}
[[رده:شاعران ایرانی]]▼
[[رده:اهالی ایران]]
[[رده:اهالی تبریز]]
▲[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:درگذشتگان ۱۹۴۱]]
|