فریدون مشیری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
'''[[W:فریدون مشیری|فریدون مشیریمُشیری]]''' (زاده[[w:۲۲ ۱۳۰۵سپتامبر|۲۲ سپتامبر]] [[۱۹۲۶ (میلادی)|۱۹۲۶]]، [[تهران]] - درگذشته[[w۲۴ ۱۳۷۹اکتبر|۲۴ اکتبر]] [[w:۲۰۰۰ (میلادی)|۲۰۰۰]]) ازشاعر، شاعرانروزنامه‌نگار، نامدارناقد معاصرو موسیقی‌دان [[ایرانایرانی]] بود.
 
== برخی از آثار ==
 
=== دارای منبع ===
 
==== تشنه طوفان ====
''مجموعه شعر تشنه طوفان برای اولین بار در سال ۱۳۳۴ بدست انتشارات صفی‌علیشاه چاپ شد.''
* «تو را می‌خواستم تا در جوانی // نمیرم از غم بی‌همزبانی، // غم بی‌همزبانی سوخت جانم // چه می‌خواهم دگر زین زندگانی؟»
 
** برگرفته از شعر «نوای بی‌نوایی»
* «تو را می‌خواستم تا در جوانی // نمیرم از غم بی‌همزبانی، // غم بی‌همزبانی سوخت جانم // چه می‌خواهم دگر زین زندگانی؟»
* «وای بر من، نداد گریه مجال // که زنم بوسه‌ای به رخسارت، // چه بگویم، فشار غم نگذاشت // که بگویم: خدا نگهدارت!»
**برگرفته از شعر "نوای بی‌نوایی"
** برگرفته از شعر «آتش»
 
* «غزلی را برند دست‌به‌دست // شاعری کرده باز غوغایی // انجمن‌هاست بر سر غزلی // بر سر قطره‌ای ز دریایی؛ // کیست این نغمه‌ساز باغ [[بهشت]]؟ // که درین خاکدان گرفته مقام؟ // کیست آن دلربای شهرآشوب؟ // که به این روح می‌دهد الهام؟ // گوش جان بر زبان دل ندهد // سوز دل، با زبان جان گوید، // سخن [[عشق]] و [[آرزو]] و امید // از زبان فرشتگان گوید؛ // هرچه غم بر دلش زند آتش، // هرچه ناکامیش ز جان کاهد، // باز این راه را به سر پوید! // باز معشوق را به جان خواهد! // همه دانند کاین سخن‌پرداز، // جان دهد عاقبت به خاطر دوست، // خلق گویند: "خوش به حال کسی // کاین غزل‌ها برای خاطر اوست!" // آخر ای دلربای شهرآشوب، // بر منت ظلم و جور تا چند است؟ // کس نداند که نغمه‌ساز[[بهشت]] // به نگاه تو نیز خرسند است!»
* «وای بر من، نداد گریه مجال // که زنم بوسه‌ای به رخسارت، // چه بگویم، فشار غم نگذاشت // که بگویم: خدا نگهدارت!»
**برگرفته از شعر "آتشغزل شاعر"
* «دیگر آن نازنین در برم نیست // سایه مهر او بر سرم نیست // [[عشق]] و حسن و [[هنر]] را چه حاصل // این گنه بس که سیم و زرم نیست // نیک داند که بی‌او به‌جز [[مرگ]] // بی‌گمان چاره دیگرم نیست // آن‌همه آرزو رفت بر باد؟ // ای خدا، ای خدا، باورم نیست»
 
** برگرفته از شعر "دلخسته"
* «غزلی را برند دست‌به‌دست // شاعری کرده باز غوغایی // انجمن‌هاست بر سر غزلی // بر سر قطره‌ای ز دریایی؛ // کیست این نغمه‌ساز باغ [[بهشت]]؟ // که درین خاکدان گرفته مقام؟ // کیست آن دلربای شهرآشوب؟ // که به این روح می‌دهد الهام؟ // گوش جان بر زبان دل ندهد // سوز دل، با زبان جان گوید، // سخن [[عشق]] و [[آرزو]] و امید // از زبان فرشتگان گوید؛ // هرچه غم بر دلش زند آتش، // هرچه ناکامیش ز جان کاهد، // باز این راه را به سر پوید! // باز معشوق را به جان خواهد! // همه دانند کاین سخن‌پرداز، // جان دهد عاقبت به خاطر دوست، // خلق گویند: "خوش به حال کسی // کاین غزل‌ها برای خاطر اوست!" // آخر ای دلربای شهرآشوب، // بر منت ظلم و جور تا چند است؟ // کس نداند که نغمه‌ساز[[بهشت]] // به نگاه تو نیز خرسند است!»
* «از [[عشق]] من به کوچه و بازار قصه‌هاست // امروز شهر پر شده از گفتگوی من // از بس که شب ز دست غمش ناله می‌کنم // همسایه شکوه می‌کند از های‌وهوی من»
**شعر "غزل شاعر"
** برگرفته از شعر "اسیر [[عشق]]"
* «دیگر آن نازنین در برم نیست // سایه مهر او بر سرم نیست // [[عشق]] و حسن و [[هنر]] را چه حاصل // این گنه بس که سیم و زرم نیست // نیک داند که بی‌او به‌جز [[مرگ]] // بی‌گمان چاره دیگرم نیست // آن‌همه آرزو رفت بر باد؟ // ای خدا، ای خدا، باورم نیست»
* «گفتی که چو خورشید زنم سوی تو پر // چون ماه شبی می‌کشم از پنجره سر // اندوه، که خورشید شدی، تنگ غروب // افسوس، که مهتاب شدی وقت سحر»
**برگرفته از شعر "دلخسته"
** برگرفته از شعر "نایافته"
* «از [[عشق]] من به کوچه و بازار قصه‌هاست // امروز شهر پر شده از گفتگوی من // از بس که شب ز دست غمش ناله می‌کنم // همسایه شکوه می‌کند از های‌و‌هوی من»
**برگرفته از شعر "اسیر [[عشق]]"
* «گفتی که چو خورشید زنم سوی تو پر // چون ماه شبی می‌کشم از پنجره سر // اندوه، که خورشید شدی، تنگ غروب // افسوس، که مهتاب شدی وقت سحر»
**برگرفته از شعر "نایافته"
 
==== گناه دریا ====
مجموعه شعر گناه [[دریا]] برای اولین بار در سال ۱۳۳۴ بدست انتشارات صفی‌علیشاه چاپ شد.
* «مرا عمری به دنبالت کشاندی // سرانجامم به خاکستر نشاندی // ربودی دفتر دل را و افسوس // که سطری هم از این دفتر نخواندی // گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت // پس از مرگم سرشکی هم فشاندی // گذشت از من، ولی آخر نگفتی // که بعد از من به امید که ماندی؟»
 
** شعر «بعد از من»
* «مرا عمری به دنبالت کشاندی // سرانجامم به خاکستر نشاندی // ربودی دفتر دل را و افسوس // که سطری هم از این دفتر نخواندی // گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت // پس از مرگم سرشکی هم فشاندی // گذشت از من، ولی آخر نگفتی // که بعد از من به امید که ماندی؟»
* «دلا دیگر نمی‌نالی به زاری // سر راحت به بالین می‌گذاری // تو صاحب‌درد بودی ناله سر کن // خبر از درد بی‌دردی نداری. // بنال ای دل که رنجت شادمانی‌ست // بمیر ای دل که مرگت زندگانی‌ست // مباد آن‌دم که چنگ نغمه‌سازت // ز دردی برنیانگیزد نوایی // مباد آن‌دم که عود تار و پودت // نسوزد در هوای آشنایی // دلی خواهم که از او درد خیزد // بسوزد، [[عشق]] ورزد، اشک ریزد! // به فریادی سکوت جان‌گزا را // به‌هم زن، در دل شب، های‌وهو کن // دگر یارای فریادت نمانده‌ست // چو مینا گریه پنهان در گلو کن // صفای خاطر دل‌ها ز دردست // دل بی‌درد همچون گور سرد است!»
**شعر "بعد از من"
** شعر «سکوت»
* «دلا دیگر نمی‌نالی به زاری // سر راحت به بالین می‌گذاری // تو صاحب‌درد بودی ناله سر کن // خبر از درد بی‌دردی نداری. // بنال ای دل که رنجت شادمانی‌ست // بمیر ای دل که مرگت زندگانی‌ست // مباد آن‌دم که چنگ نغمه‌سازت // ز دردی برنیانگیزد نوایی // مباد آن‌دم که عود تار و پودت // نسوزد در هوای آشنایی // دلی خواهم که از او درد خیزد // بسوزد، [[عشق]] ورزد، اشک ریزد! // به فریادی سکوت جان‌گزا را // به‌هم زن، در دل شب، های‌و‌هو کن // دگر یارای فریادت نمانده‌ست // چو مینا گریه پنهان در گلو کن // صفای خاطر دل‌ها ز دردست // دل بی‌درد همچون گور سرد است!»
* «همه ذرات جان پیوسته با دوست // همه اندیشه‌ام، اندیشه اوست // نمی‌بینم به‌غیر از دوست اینجا، // خدایا، این منم، یا اوست اینجا؟»
**شعر "سکوت"
** شعر «دوست»
* «همه ذرات جان پیوسته با دوست // همه اندیشه‌ام، اندیشه اوست // نمی‌بینم به‌غیر از دوست اینجا، // خدایا، این منم، یا اوست اینجا؟»
* «درون سینه آهی سرد دارم // رخی پژمرده، رنگی زرد دارم // ندانم، عاشقم، مستم، چه هستم؟ // همی دانم دلی پر درد دارم»
**شعر "دوست"
** شعر «درد»
* «درون سینه آهی سرد دارم // رخی پژمرده، رنگی زرد دارم // ندانم، عاشقم، مستم، چه هستم؟ // همی دانم دلی پر درد دارم»
* «کسی مانند من تنها نماند // به راه زندگانی وانماند // خدا را، در قفای کاروان‌ها // غریبی در بیابان جا نماند»
**شعر "درد"
** شعر «تنها»
* «کسی مانند من تنها نماند // به راه زندگانی وا نماند // خدا را، در قفای کاروان‌ها // غریبی در بیابان جا نماند»
* «سیه‌چشمی به [[کار]] [[عشق]] استاد، // به من درس محبت یاد می‌داد // مرا از یاد برد آخر ولی من // بجز او عالمی را بردم از یاد»
**شعر "تنها"
** شعر «مکتب عشق»
* «سیه‌چشمی به [[کار]] [[عشق]] استاد، // به من درس محبت یاد می‌داد // مرا از یاد برد آخر ولی من // بجز او عالمی را بردم از یاد»
**شعر "مکتب عشق"
 
==== ابر و کوچه ====
مجموعه ابر و کوچه برای اولین بار در سال ۱۳۴۰ چاپ شد.
* «گر نکوبی شیشه غم را به سنگ؛ // هفت‌رنگش می‌شود هفتادرنگ»
 
** برگرفته از شعر «خوش به حال غنچه‌های نیمه‌باز»
* «گر نکوبی شیشه غم را به سنگ؛ // هفت‌رنگش می‌شود هفتادرنگ»
* «غم آمده، غم آمده، انگشت بر در می‌زند! // هر ضربه انگشت او بر سینه خنجر می‌زند // ای دل بکش یا کشته شو، غم را در اینجا ره مده // گر غم در اینجا پا نهد آتش به جان در می‌زند // از غم نیاموزی چرا ای دلربا رسم وفا؟ // غم با همه بیگانگی، هر شب به ما سر می‌زند!»
**برگرفته از شعر "خوش به حال غنچه‌های نیمه‌باز"
** شعر «بیگانه»
* «غم آمده،‌غم آمده، انگشت بر در می‌زند! // هر ضربه انگشت او بر سینه خنجر می‌زند // ای دل بکش یا کشته شو، غم را در اینجا ره مده // گر غم در اینجا پا نهد آتش به جان در می‌زند // از غم نیاموزی چرا ای دلربا رسم وفا؟ // غم با همه بیگانگی، هر شب به ما سر می‌زند!»
* «درختی خشک را مانم به صحرا، // که عمری سر کند تنهای تنها، // نه بارانی که آرد برگ‌وباری // نه برقی تا بسوزد هستی‌اش را!»
**شعر "بیگانه"
** شعر «درخت»
* «درختی خشک را مانم به صحرا، // که عمری سر کند تنهای تنها، // نه بارانی که آرد برگ‌وباری // نه برقی تا بسوزد هستی‌اش را!»
**شعر "درخت"
 
==== بهار را باور کن ====
مجموعه بهار را باور کن برای اولین بار در سال ۱۳۴۷ چاپ شد.
* «رفتم به کنار رود، // -سر تا پا مست- // رودم، به هزار قصه، می‌برد ز دست // چون قصه درد خویش با او گفتم // لرزید و رمید و رفت و نالید و شکست!»
 
** شعر "قصه"
* «رفتم به کنار رود، // -سر تا پا مست- // رودم، به هزار قصه، می‌برد ز دست // چون قصه درد خویش با او گفتم // لرزید و رمید و رفت و نالید و شکست!»
* «گنجشک پرشکسته باغ محبتم // تا کی در این بیابان، سر به زیر پر نهم؟ // با خود مرا ببر به دیاری که همچو باد // آزاد و شاد، پای به هرجا توان نهاد!»
**شعر "قصه"
** برگرفته از شعر "بگو، کجاست؟"
* «گنجشک پرشکسته باغ محبتم // تا کی در این بیابان، سر به زیر پر نهم؟ // با خود مرا ببر به دیاری که همچو باد // آزاد و شاد، پای به هرجا توان نهاد!»
**برگرفته از شعر "بگو، کجاست؟"
 
==== از خاموشی ====
مجموعه از خاموشی برای اولین بار در سال ۱۳۵۶ چاپ شد.
* «مرد دیگری نشسته، پشت این نگاه شاد // مرد دیگری که روی شانه‌های خسته‌اش // کوهی از شکنجه‌های نارواست // مرد خسته‌ای که دیدگان او // قصه‌گوی غصه‌های بی‌صداست // مرد دیگری نشسته، پشت این نقاب خنده // با نگاه غوطه‌ور میان اشک، // با دل فشرده در میان مشت، // خنجری شکسته در میان سینه! // خنجری نشسته در میان پشت!»
 
** برگرفته از شعر «دیگری در من»
* «مرد دیگری نشسته، پشت این نگاه شاد // مرد دیگری که روی شانه‌های خسته‌اش // کوهی از شکنجه‌های نارواست // مرد خسته‌ای که دیدگان او // قصه‌گوی غصه‌های بی‌صداست // مرد دیگری نشسته، پشت این نقاب خنده // با نگاه غوطه‌ور میان اشک، // با دل فشرده در میان مشت، // خنجری شکسته در میان سینه! // خنجری نشسته در میان پشت!»
* «کسی باور نخواهد کرد، // اما من، به چشم خویش می‌بینم // که مردی -پیش چشم خلق- بی‌فریاد، می‌میرد! // نه بیمار است، // نه بر دار است، // نه در قلبش فروتابیده شمشیری، // نه تا پر، در میان سینه‌اش تیری، // کسی را نیست بر این مرگ بی‌فریاد، تدبیری!»
**برگرفته از شعر "دیگری در من"
** برگرفته از شعر «آوار درون»
* «کسی باور نخواهد کرد، // اما من، به چشم خویش می‌بینم // که مردی -پیش چشم خلق- بی‌فریاد، می‌میرد! // نه بیمار است، // نه بر دار است، // نه در قلبش فروتابیده شمشیری، // نه تا پر، در میان سینه‌اش تیری، // کسی را نیست بر این مرگ بی‌فریاد، تدبیری!»
**برگرفته از شعر "آوار درون"
 
==== مروارید مهر ====
مجموعه مروارید مهر برای اولین بار در سال ۱۳۶۵ چاپ شد.
* «در پی آن همه خون، // که بر این خاک چکید، // ننگ‌مان باد این جان! // شرم‌مان باد این نان! // ما نشستیم و تماشا کردیم!»
 
** برگرفته از شعر «ما، همان جمع پراکنده…»
* «در پی آن همه خون، // که بر این خاک چکید، // ننگ‌مان باد این جان! // شرم‌مان باد این نان! // ما نشستیم و تماشا کردیم!»
* «به دریا شکوه بردم از شب دشت، // وزین عمری که تلخ تلخ بگذشت // به هر موجی که می‌گفتم غم خویش؛ // سری می‌زد به سنگ و بازمی‌گشت!»
**برگرفته از شعر "ما، همان جمع پراکنده..."
** شعر «به هر موجی که می‌گفتم…»
* «به دریا شکوه بردم از شب دشت، // وزین عمری که تلخ تلخ بگذشت // به هر موجی که می‌گفتم غم خویش؛ // سری می‌زد به سنگ و باز می‌گشت!»
**شعر "به هر موجی که می‌گفتم..."
 
==== آه، باران ====
مجموعه آه، باران برای اولین بار در سال ۱۳۷۶ چاپ شد.
* «ریشه در اعماق اقیانوس دارد -شاید- // این گیسو پریشان‌کرده // بید وحشی باران. // یا، نه، دریایی‌ست گویی، واژگونه، بر فراز شهر، // شهر سوگواران.»
 
** برگرفته از شعر "آه، باران"
* «ریشه در اعماق اقیانوس دارد -شاید- // این گیسو پریشان‌کرده // بید وحشی باران. // یا، نه، دریایی‌ست گویی، واژگونه، بر فراز شهر، // شهر سوگواران.»
* «دست مرا بگیر، که آب از سرم گذشت // خون از رخم بشوی، که تیر از پرم گذشت. // سر برکشیدم از دل این دود، شعله‌وار // تا این شب از برابر چشم ترم گذشت. // شوق رهایی‌ام در زندان غم شکست // بوی خوش سپیده‌دم از سنگرم گذشت. // با همرهان بگوی:"سراغ وطن گرفت // هرجا که ذره ذرهٔ خاکسترم گذشت." // خورشیدها شکفت ز هر قطره خون من // هرجا که پاره‌های دل پرپرم گذشت // در پرده‌های دیدهٔ من، باغ گل دمید // نام وطن چو بر ورق دفترم گذشت.»
**برگرفته از شعر "آه، باران"
** شعر "آوایی از سنگر"
* «دست مرا بگیر، که آب از سرم گذشت // خون از رخم بشوی، که تیر از پرم گذشت. // سر بر کشیدم از دل این دود، شعله‌وار // تا این شب از برابر چشم ترم گذشت. // شوق رهایی‌ام در زندان غم شکست // بوی خوش سپیده‌دم از سنگرم گذشت. // با همرهان بگوی:"سراغ وطن گرفت // هرجا که ذره ذرهٔ خاکسترم گذشت." // خورشیدها شکفت ز هر قطره خون من // هرجا که پاره‌های دل پرپرم گذشت // در پرده‌های دیدهٔ من، باغ گل دمید // نام وطن چو بر ورق دفترم گذشت.»
* «اگر شمشیر بر سر، // دست در زنجیر، در تبعید، // سر کردی، هنر کردی. // اگر با این همه نامردمی‌ها، باز دنبال هنر گردی // هنر کردی.»
**شعر "آوایی از سنگر"
** برگرفته از شعر "کمال‌الملک"
* «اگر شمشیر بر سر، // دست در زنجیر، در تبعید، // سر کردی، هنر کردی. // اگر با این همه نامردمی‌ها، باز دنبال هنر گردی // هنر کردی.»
* «می‌خواهم و می‌خواستمت، تا نفسم بود. // می‌سوختم از حسرت و عشق تو بسم بود. // عشق تو بسم بود، که این شعلهٔ بیدار // روشنگر شب‌های بلند قفسم بود. // آن بخت گریزنده دمی آمد و بگذشت // غم بود، که پیوسته نفس در نفسم بود. // دست من و آغوش تو، هیهات، که یک عمر // تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود.»
**برگرفته از شعر "کمال‌الملک"
** برگرفته از شعر "شعلهٔ بیدار"
* «می‌خواهم و می‌خواستمت، تا نفسم بود. // می‌سوختم از حسرت و عشق تو بسم بود. // عشق تو بسم بود، که این شعلهٔ بیدار // روشنگر شب‌های بلند قفسم بود. // آن بخت گریزنده دمی آمد و بگذشت // غم بود، که پیوسته نفس در نفسم بود. // دست من و آغوش تو، هیهات، که یک عمر // تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود.»
* «تو کیستی، که من این‌گونه، بی‌تو بیتابم؟ // شب از هجوم خیالت نمی‌برد خوابم. // تو چیستی، که من از موج هر تبسم تو // بسان قایق سرگشته، روی گردابم!»
**برگرفته از شعر "شعلهٔ بیدار"
** برگرفته از شعر "چراغ چشم تو"
* «تو کیستی، که من این‌گونه، بی‌تو بیتابم؟ // شب از هجوم خیالت نمی‌برد خوابم. // تو چیستی، که من از موج هر تبسم تو // بسان قایق سرگشته، روی گردابم!»
* «گفته بودی که:-"چرا محو تماشای منی؟ // و آنچنان مات، که یک‌دم مژه بر هم نزنی!" // -مژه برهم نزنم تا که ز دستم نرود // ناز چشم تو به‌قدر مژه برهم‌زدنی!»
**برگرفته از شعر "چراغ چشم تو"
** شعر "محو و مات"
* «گفته بودی که:-"چرا محو تماشای منی؟ // و آنچنان مات، که یک‌دم مژه بر هم نزنی!" // -مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود // ناز چشم تو به‌قدر مژه برهم‌زدنی!»
**شعر "محو و مات"
 
==== از دیار آشتی ====
مجموعه از دیار آشتی برای اولین بار در سال ۱۳۷۱ چاپ شد.
* «این هنر، این گوهر // این دلاویزترین حاصل احساس بشر // این گشایندهٔ درها به جهان‌های دگر، // این فروزندهٔ شوق، // این فزایندهٔ شور، // این گرانمایه‌ترین قوت روان، // قوت جان، // این رهاننده ز تاریکی خاک، // این برآرنده به اوج افلاک، // با تو، ای مرد، چه کرد؟ // که به یاران گفتی: // -"اینک علم! // مرد می‌خواهد، مرد!"»
 
** برگرفته از شعر "می‌توانستی کاش تیشه بر ریشه نادانی زد"، <small>اشاره‌ای است به سخن پورسینا که می‌گفت: "علم کو؟ اینک مرد!" اما هنگامی که با موسیقی آشنا شد گفت: "اینک علم! مرد می‌خواهد، مرد!"</small>
* «این هنر، این گوهر // این دلاویزترین حاصل احساس بشر // این گشایندهٔ درها به جهان‌های دگر، // این فروزندهٔ شوق، // این فزایندهٔ شور، // این گرانمایه‌ترین قوت روان، // قوت جان، // این رهاننده ز تاریکی خاک، // این برآرنده به اوج افلاک، // با تو، ای مرد، چه کرد؟ // که به یاران گفتی: // -"اینک علم! // مرد می‌خواهد، مرد!"»
**برگرفته از شعر "می‌توانستی کاش تیشه بر ریشه نادانی زد"، <small>اشاره‌ای است به سخن پورسینا که می‌گفت: "علم کو؟ اینک مرد!" اما هنگامی که با موسیقی آشنا شد گفت: "اینک علم! مرد می‌خواهد، مرد!"</small>
 
==== لحظه‌ها و احساس‌ها ====
مجموعه لحظه‌ها و احساس‌ها برای اولین بار در سال ۱۳۷۶ چاپ شد.
* «ای دوست، چه پرسی تو، که: // -"سهراب" کجا رفت؟ // -سهراب، // "سپهری" شد و // "سر وقت خداً رفت!»
 
** برگرفته از شعر "روح چمن"
* «ای دوست، چه پرسی تو، که: // -"سهراب" کجا رفت؟ // -سهراب، // "سپهری" شد و // "سر وقت خدا" رفت!»
* «یادش به خیر، // عهد جوانی، // که تا سحر، // با ماه می‌نشستم، // از خواب، بی‌خبر! // اکنون که می‌دمد، سحر، از سوی خاوران // بینم شبم گذشته، // ز مهتاب بی‌خبر! // این سان، که خواب غفلتم، از راه می‌برد // ترسم که بگذرد ز سرم آب، بی‌خبر!»
**برگرفته از شعر "روح چمن"
** شعر "بی‌خبر"
* «یادش به خیر، // عهد جوانی، // که تا سحر، // با ماه می‌نشستم، // از خواب، بی‌خبر! // اکنون که می‌دمد، سحر، از سوی خاوران // بینم شبم گذشته، // ز مهتاب بی‌خبر! // این سان، که خواب غفلتم، از راه می‌برد // ترسم که بگذرد ز سرم آب، بی‌خبر!»
* «تنها، // غمگین، // نشسته با ماه. // در خلوت ساکت شبانگاه. // اشکی به رخم دوید، ناگاه // روی تو شکفت در سرشکم // دیدم که هنوز عاشقم، آه!»
**شعر "بی‌خبر"
** شعر "لحظه و احساس"
* «تنها، // غمگین، // نشسته با ماه. // در خلوت ساکت شبانگاه. // اشکی به رخم دوید، ناگاه // روی تو شکفت در سرشکم // دیدم که هنوز عاشقم، آه!»
**شعر "لحظه و احساس"
* «بر خاک، چه نرم می‌خرامی، ای مرد، // آن‌گونه، که بر کفش تو ننشیند گرد. // فردا، که جهان کنیم بدرود، به درد // آه، آن‌همه خاک را چه می‌خواهی کرد؟»
** شعر "آه، آن‌همه خاک...خاک…"
 
==== آواز آن پرنده غمگین ====
مجموعه "«آواز آن پرنده غمگین"» برای اولین بار در سال ۱۳۷۶ چاپ شد.
* «بر سر یک لقمه // یا یک نکته، آن هم هیچ و پوچ // این چنین دشمن چرایی؟ // می‌توانی بود دوست.»
 
** برگرفته از شعر «پشت این در»
* «بر سر یک لقمه // یا یک نکته، آن هم هیچ و پوچ // این چنین دشمن چرایی؟ // می‌توانی بود دوست.»
* «می‌خواهدم، پیداست از طرز نگاهش! // دزدیده دیدن‌های او می‌گویدم راز! // می‌خواهدم، وز شوق این احساس جان‌بخش، // ذرات من پیوسته در رقصند و پرواز… ! // می‌خواهمت، ای باغ لبریز از ترانه! // می‌خوانمت در اشک و آواز شبانه // می‌بینمت در تار و پود سینه، در دل // چون هرم آتش می‌کشی در من زبانه! // ساقی، به فریادم برس، غم پرپرم کرد! // چشمان او، چشمان او خاکسترم کرد!»
**برگرفته از شعر "پشت این در"
** برگرفته از شعر «تا روشنایی‌های بلند آسمانی»
* «می‌خواهدم، پیداست از طرز نگاهش! // دزدیده دیدن‌های او می‌گویدم راز! // می‌خواهدم، وز شوق این احساس جان‌بخش، // ذرات من پیوسته در رقصند و پرواز...! // می‌خواهمت، ای باغ لبریز از ترانه! // می‌خوانمت در اشک و آواز شبانه // می‌بینمت در تار و پود سینه، در دل // چون هرم آتش می‌کشی در من زبانه! // ساقی، به فریادم برس، غم پرپرم کرد! // چشمان او، چشمان او خاکسترم کرد!»
* «با قلم می‌گویم: // -ای همزاد، ای همراه، // ای هم‌سرنوشت // هر دومان حیران بازی‌های دوران‌های زشت. // شعرهایم را نوشتی // دست‌خوش؛ // اشک‌هایم را کجا خواهی نوشت؟»
**برگرفته از شعر "تا روشنایی‌های بلند آسمانی"
** شعر «با قلم…»
* «با قلم می‌گویم: // -ای همزاد، ای همراه، // ای هم‌سرنوشت // هر دومان حیران بازی‌های دوران‌های زشت. // شعرهایم را نوشتی // دست‌خوش؛ // اشک‌هایم را کجا خواهی نوشت؟»
**شعر "با قلم..."
 
==== تا صبح تابناک اهورایی ====
مجموعه "«تا صبح تابناک اهورایی"» برای اولین بار در سال ۱۳۷۹ چاپ شد.
* «در باغ سبز چشمت، صدها بهار داری // من دشت خشک و خالی، با من چکار داری؟»
 
** برگرفته از شعر "با من چکار داری"
* «در باغ سبز چشمت، صدها بهار داری // من دشت خشک و خالی، با من چکار داری؟»
* «زان پیشتر که از سر ما آب بگذرد // با ناخدا بگوی که از خواب بگذرد // این کشتی شکسته درین تندباد سخت // آخر چگونه از دل گرداب بگذرد // ای سرزمین مادری، ای خانه پدر // یادت چو آتش از دل بی‌تاب بگذرد // ترسم که چاره‌ای نکند نوش‌دارویی // زین موج خون که از سر سهراب بگذرد // گر همچو رعد، نعره برآریم همزمان // کی خواب خوش به دیده ارباب بگذرد»
**برگرفته از شعر "با من چکار داری"
** شعر "گرداب"
* «زان پیشتر که از سر ما آب بگذرد // با ناخدا بگوی که از خواب بگذرد // این کشتی شکسته درین تندباد سخت // آخر چگونه از دل گرداب بگذرد // ای سرزمین مادری، ای خانه پدر // یادت چو آتش از دل بی‌تاب بگذرد // ترسم که چاره‌ای نکند نوش‌دارویی // زین موج خون که از سر سهراب بگذرد // گر همچو رعد، نعره برآریم همزمان // کی خواب خوش به دیده ارباب بگذرد»
* «شعر من پیغام مهر و مهرورزی بود و بس // شد کنون غم‌نامهٔ: // "فریادهایی از قفس"»
**شعر "گرداب"
** شعر "از قفس"
* «شعر من پیغام مهر و مهرورزی بود و بس // شد کنون غم‌نامهٔ: // "فریادهایی از قفس"»
* «یک‌روز، بی‌گمان // آواز شاد رهایی، // ازین قفس // پرواز خواهد کرد، // تا اوج آسمان // پیروز، سربلند // دلبستگان دانه ندانم در آن زمان // پرواز را چگونه // به خاطر می‌آورند!»
**شعر "از قفس"
** شعر "آوازهای شاد"
* «یک‌روز، بی‌گمان // آواز شاد رهایی، // ازین قفس // پرواز خواهد کرد، // تا اوج آسمان // پیروز، سربلند // دلبستگان دانه ندانم در آن زمان // پرواز را چگونه // به خاطر می‌آورند!»
* «پیش از سپیده‌دم، // دشتی پر از شکوفه // باغی پر از چراغ // دیدم که نور بر سر عالم فشانده‌اند // از پشت میله‌های قفس، گفتم: // ای دریغ // دل‌ها چگونه این همه تاریک مانده‌اند.»
**شعر "آوازهای شاد"
** شعر "در دشت آسمان"
* «پیش از سپیده‌دم، // دشتی پر از شکوفه // باغی پر از چراغ // دیدم که نور بر سر عالم فشانده‌اند // از پشت میله‌های قفس، گفتم: // ای دریغ // دل‌ها چگونه این همه تاریک مانده‌اند.»
**شعر "در دشت آسمان"
 
== نسخهٔ بکار رفته ==
* {{یادکرد| کتاب=بازتاب نفس صبحدمان. کلیات اشعار. جلد اول |نویسنده = مشیری، فریدون |ترجمه=|ناشر =نشر چشمه |چاپ=اول|شهر=تهران|سال=۱۳۸۰|شابک=ISBN 964-5571-89-8}}
* {{یادکرد| کتاب=بازتاب نفس صبحدمان. کلیات اشعار. جلد دوم |نویسنده = مشیری، فریدون |ترجمه=|ناشر =نشر چشمه |چاپ=اول|شهر=تهران|سال=۱۳۸۰|شابک=ISBN 964-362-014-X}}
 
 
{{ویکی‌پدیا}}
{{ترتیب‌پیش‌فرض:مشیری، فریدون}}
[[رده:اهالی ایران]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:اهالیروزنامه‌نگاران ایرانایرانی]]
[[رده:موسیقی‌دانان ایرانی]]
[[رده:درگذشتگان ۲۰۰۰]]