سعدی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز added Category:درگذشتگان ۱۲۹۱ using HotCat |
|||
خط ۳۸:
* «بزرگش نخوانند اهل خرد/که نام بزرگان به زشتی برد.»
** <small>گلستان، باب هشتم در سیرت پادشاهان</small>
* «پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمیشد. مدتها در آن رنجور بود و شکر خدای عزوجل علی الدوام گفتی. پرسیدندش که شکر چه میگویی؟!، گفت: شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به
** گلستان، باب دوم در اخلاق درویشان، حکایت 13</small>
خط ۴۸:
=== ج، چ ===
* «[[جوان]] گوشه نشین شیر مرد راه خداست/که پیر خود نتواند ز گوشهای
** <small>گلستان، باب هشتم در آداب صحبت</small>
* «چو دخلت نیست، خرج آهستهتر کن/که میگویند ملاحان سرودی//اگر باران به کوهستان نبارد/به سالی [[دجله]] گردد، خشک رودی.»
خط ۱۱۹:
=== و ===
* «وقتی، به جهلِ جوانی، بانگ بر مادر زدم؛
{{شعر}}
{{ب|چه خوش گفت زالی [پیرزن] به فرزندِ خویش|چو دیدش پلنگ افگن و پیلتن}}
خط ۱۷۴:
* «تاکنون هیچ نویسندة ایرانی، نه تنها در کشور خود، بلکه تا هرجا که زبان او توسعه یافته از مقامی والاتر و شهرتی بیشتر از او برخوردار نشده است. گلستان و بوستان او نخستین کتابهای درسی است که محصلان زبان فارسی با آن آشنا میشوند، همچنانکه استقبال عامه از غزلهایش فقط نسبت به همشهریش حافظ مقام دوم را دارد. او نسبت به دو شاعری که قبلاً در این فصل مورد بحث قرار گرفتند[فردوسی و انوری]، از نوع کاملاً دیگری است و روی هم رفته خصلت زیرکانة نیمه دیندار و نیمه دنیا دار ایرانی را معرفی میکند، همچنانکه دو دیگر معرف پارسایی پرشور و صوفیانة اوست. در آن هنگام، تصوف چنان فضا را انباشته بود و اصطلاحات آن ـ همچنانکه هنوز هم هست ـ آنچنان در زمرة محاورات روزمره بود، که آثار آن در نوشتههای سعدی نه اندک است و نه مشکوک، ولی اساساً بی هیچ تردیدی میتوان گفت که عقل دنیادار بیش از تصوف خصیصة اصلی اوست و گلستان یکی از بزرگترین آثار مکتب ماکیاولی در زبان فارسی است. البته احساسات و علایق دینی فراوان است، ولی این احساسات و علایق علیالرسم از نوعی کاملاً واقعی است و اغلب فاقد آن کیفیت رؤیایی خاص نویسندگان صوفی است.»
** ''[[ادوارد براون]]''<ref>http://sadishenasi.com/Detail.aspx?id=722</ref>
* «سعدی به زبان همهملل و اقوام عالم سخن میگوید و گفتههای او مانند هومر، شکسپیر، سروانتس و مونتنی، همیشه تازگی دارد. کتاب گلستان یکی از اناجیل و کتب مقدس دیانتی جهان است که دستورهای اخلاقی آن، قوانین عمومی و بینالمللی است.»
** [[
== پیوند بهبیرون ==
|