عطاءالله زاهد: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
* «تئاتر ایران در ابتدا، یعنی زمان ظهیرالدوله، با کار و فعالیت شخصیت‌های فرهنگی و و علمی با اطلاعی شروع شد، کسانی که یا فرنگ رفته بودند و یا خودشان دارای اطلاعاتی بودند. با این حال اسامی خود را اظهار نمی‌کردند و نام بازیگر را عمداً مکتوم می‌داشتند؛ و اسامی مستعار برای خود انتخاب می‌کردند و مصراً به ما سفارش می‌کردند اسم اصلی بازیکنان را به کسی نگوییم چون در جامعه، بازیگری صورت مطلوبی نداشت.»
** ''مصاحبه با مجلهٔ فارابی''، ۱۳۷۱<ref name="بازیگری در سینمای ایران">نقل از «بازیگری در سینمای ایران»، مصاحبه‌شونده: زاهد، عطاءالله؛ سمندریان، حمید؛ شجاع نوری، علی رضا؛ مجلهٔ فارابی، بهار و تابستان ۱۳۷۱، شماره ۱۴ و ۱۵، صص ۸۳–۱۱۲.</ref>
* «مردم جامعهٔ ما تا مدتی قبل، نسبت به ادبیات خارجی نامآنوسنامأنوس بودند و نمی‌دانستند مولیر کیست، مریض خیالی یا خسیس چیست؟ مرحوم فروغی یا مرحوم ناصر که از مترجمان آثار کلاسیک دنیای غرب بودند، با مشاهدهٔ این عدم انس و الفت با ادبیات خارجی، آنها را آدابته و حتی گسترش می‌دادند، تا جایی که مثلاً خسیس، حاجی می‌شد؛ و دیگری خان ناظر و دختر، نام مریم می‌گرفت و خلاصه با این کیفیت اجرا می‌شد.»
** ''مصاحبه با مجلهٔ فارابی''، ۱۳۷۱<ref name="بازیگری در سینمای ایران" />