هوشنگ ایرانی

شاعر، مترجم، نقاش، منتقد و روزنامه‌نگار معاصر ایران

هوشنگ ایرانی (۱۹۲۵، همدان - اوت ۱۹۷۳، پاریس)، مترجم، شاعر، مترجم، نقاش، منتقد و روزنامه‌نگار ایرانی بود.

هوشنگ ایرانی

دارای منبع ویرایش

  • گذشت زمان هرگونه سکون را محکوم به نابودی می‌کند و درست در آن هنگام که هنرمند اندکی درنگ کند و از دریافت زمان بازمند - هرچند زمان درازی پیشرو باشد و حتی از آغازکنندگان جنبش‌ها باشد - او را به بیغولهٔ کهنه‌ها می‌افکند و حق حیات هنری را از او می‌زداید. نیما یوشیج ده‌ها سال پیش زمان خود را دریافت و بسیاری از بندها را در هم شکست. او در آن دوره زمان را زندگی کرد و در داستان هنری ارزشی زیاد به دست آورد. اما امروز هنر او سکون و کهنگی پذیرفته‌است و هرچند هنوز هم پیروانش حتی هنر سالخوردهٔ او را نیز درنیافته‌اند، ولی نیما یوشیج از دریافت زمان بازمانده‌است و در گذشته - هرچند بسیار نزدیک - زندگی می‌کند.[۱]
  • فرم، از آن‌جا که از رویدادهای اصیل درون سرچشمه می‌گیرد و نمود آنان را بی‌دگرگون‌ساختن با خود به نمایش می‌آورد، از هرگونه ریا و ناراستی بی‌زار است و با برانداختن رسم‌های کهن که چیزی جز خودفریبی و ریا نیست، بشر را به راستگویی وامی‌دارد و می‌کوشد او را آن‌چنان‌که هست بنمایاند. (مقالهٔ «شناخت نوی، فرمالیسم»، مجلهٔ خروس جنگی، ۱۳۳۰)[۲]

پی‌نوشت و منابع ویرایش

  1. آزرم. ۱۳۸۱. «شکوه شکفتن بر تو باد». روزنامهٔ همشهری
  2. پورمحسن. ۱۳۸۲. «خروس جنگی بی‌مانند». روزنامهٔ اعتماد. ص۵.

پیوند به بیرون ویرایش

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ
هوشنگ ایرانی
موجود است.