نیکلاس کار

نیکلاس جی. کار (به انگلیسی: Nicholas G. Carr) (متولد ۱۹۵۹ میلادی) نویسنده آمریکایی است که کتاب‌ها و مقالاتی را در زمینه فناوری، تجارت و فرهنگ نوشته‌است.

گفتاوردها

• «سخنگوهای هوشمند کاهنانی هستند نشسته روی کابینت. شاید نتوانند از طرف خدا صحبت کنند اما می‌توانند گزارش اخبار، ترافیک و آب و هوا بدهند. مهارت‌های دیگری هم دارند که نیایشان در معبد دلفی خوابشان را هم نمی‌دید: می‌توانند در مقام یک دی. جِی. خدمت کنند. می‌توانند بیماری‌ها را تشخیص دهند و اضطراب‌ها را التیام بخشند. می‌توانند وقت خواب قصه بخوانند. حتی می‌توانند مثل سگ نگهبان پارس کنند تا دزدها را فراری دهند. همچنین نشان می‌دهند می‌توانند سرخدمتکار اتوماسیون خانگی باشند، لامپ‌ها را تنظیم کنند، وسایل را کنترل کنند و به روبات‌های تخصصی مثل جاروبرقی رومبا دستور بدهند… از این جهت سخنگوهای هوشمندْ مکملی قدرتمند برای گوشی‌های هوشمند هستند. این سخنگوها که مجهز به میکروفون‌های حساس هستند، به جای ابزارهای شنیداری خانگی -شنودهای ظاهراً بی‌خطر- به کار می‌روند که توانایی شرکت برای نظارت بر عادات افراد را بسیار گسترش می‌دهد. هر وقت که با یک سخنگوی هوشمند گفت‌وگو می‌کنید، اطلاعات ارزشمندی را دربارهٔ عادات روزمره و تمایلات خودتان فاش می‌کنید.»
• «به لطف دستاوردهایی در شبکه‌سازی، پردازش زبان و ریزسازی، ساخت رایانه‌های کوچک و ارزان آسان شده، رایانه‌هایی که سؤالات و دستورات اولیه را می‌فهمند، از بانک دادهٔ آنلاین اطلاعات را جمع‌آوری و تلفیق می‌کنند و دیگر دستگاه‌های الکترونیکی را مدیریت می‌کنند. صنعت فناوری برای ارتقای این ابزارها انگیزه‌هایی قوی دارد. اکنون که بسیاری از بزرگ‌ترین شرکت‌های فناوری مثل شرکت‌های رسانه عمل می‌کنند و به خرید و فروش غیرقانونی اطلاعات دست می‌زنند، همه سخت در رقابت هستند تا محصولات جدیدی تولید کنند که مصرف‌کنندگان را مسحور کند و به دنبال خود بکشاند.»
• «ورای مشکلات فنی، موانع روان‌شناختی دلهره‌آوری در مقابل ساخت و فروش دستگاه‌های انسان‌گونه هست. کسی نمی‌داند چطور شکافی را پر کند که دانشمندان رایانه «درهٔ مرموز» می‌نامند؛ فاصله‌ای که ما میان خود و بدلِ خود حس می‌کنیم. چون ما موجوداتی اجتماعی هستیم، ذهنمان به طرز بی‌نظیری به احساسات، حرکات و رفتارهای دیگران حساس است. هر بویی از تصنع انزجارمان را برمی‌انگیزد. روبات‌های انسان‌وار برایمان باورنکردنی هستند و هر چه نزدیک‌تر به ما طراحی شوند، باورنکردنی‌تر می‌شوند.»
• «روبات‌ها، واقعی یا داستانی، آینهٔ جامعه هستند. اگر رزی و خویشانش تجسم شوق قرن بیستمی به دستور دادن در خانه و لذت خانوادگی بودند، سخنگوهای هوشمند نماد دوران خودمحورتر ما است.»
• «بعید نیست هر چه بیشتر به سمت زندگی مجازی برویم، در شبکه‌های اجتماعی و شبیه‌سازی‌های دیگر، ربات‌هایمان قالب شکلک‌های بدون جسمی را به خود بگیرند که کمک می‌کنند در پیله‌های رسانه‌ای خود محافظت شویم. این ابزارها، حتی وقتی جاسوسی ما را می‌کنند، پناهگاهی در برابر افسارگسیختگی واقعیت، با تمام اصطکاک‌ها و فرسودگی‌هایش هستند. آن‌ها ما را در دنیای مجازی‌ای جای می‌دهند که با دقتِ تمام به گونه‌ای چیده شده که با تمایلات و تعصبات ما سازگار است، دنیایی که ما را درک می‌کند و خود را هماهنگ با آرزوهایمان شکل می‌دهد.»

جستارهای وابسته

• کم‌عمق‌ها