نیمور
بخشی در استان مرکزی، ایران
دارای منبع ویرایش
- ابن فقیه همدانی در کتاب مختصرالبلدان می‌نویسد:[۱] گویند هیچ بنایی از گچ و آجر،... شکوهمندتر از ایوان کسری نیست. در مداین، هیچ بنایی سنگی، زیباتر از قصرشیرین نیست… و هیچ بنایی از خشت و گل، خوش منظرتر از بنای تیمور، روستایی از اصفهان نیست و در این بنا تصویرها و اخبار و پندهای شگفت‌انگیزی است.
- حمزه اصفهانی در حدود ۱۱۰۰ سال پیش گشتاسب‌شاه را دلیل آبادانی نیمور دانسته و می‌نویسد:[۲] گشتاسب در ممنور از روستای انارآباد واقع در ولایت اصفهان اتشکده‌ای ساخت و آبادی‌هایی از روستا بر آن وقف کرد.
- در کتاب تاریخ قم دربارهٔ نیمور نوشته‌اند:[۳][۴] نیمور از حیازات انار است و آتشکدهٔ آن و آتش آن در بشتاسف ملک نصب کرده‌است و برافروخته و آن را چندین اوقاف است و گویند که نیمور سه برادر بنا کرده‌اند و آن بنای عجیب و تا الیوم قایم و مستحکم است و نقش‌های آن باقی اند. گویا نقاشان آن بامداد در آن آمده‌اند و شبانگاه بیرون رفته‌اند.
- حمدلله مستوفی در نزهت‌القلوب[۵] نوشته: نیمور از اقلیم چهارم است. جمشید پیشدادی ساخت و در آنجا جهت خود قصری عالی کرده بود. افعال و آثار آن هنوز باقی است و گشتاسف در او آتشخانه ساخت و هوایش خوب و معتدل است و در محصول و ارتفاعات مانند نطنز.
- زین العابدین شیروانی در کتاب بستان‌السیاحه[۶] گفته‌است: نیمور قریه‌ای است خجسته اثر در زمین فرح‌انگیز و قرب رود (گهرخیز) واقع و اطرافش واسع از توابع محلات و هوایش به جهت آیات، آبش خوش و خاکش مرغوب است. قدیم‌الایام شهری بوده و مرور دهورش قریه نموده، باغات فراوان دارد و مردمی همگی شیعی کذهب مکرر مشاهده شده‌است.
پیوند به بیرون ویرایش
- ↑ ابن فقیه. مختصرالبلدان. ۱۰۲.
- ↑ حمزه بن حسن اصفهانی. تاریخ پیامبران و شاهان. ۳۷.
- ↑ محلات - شهر گل و تاریخ و آب‌گرم
- ↑ قمی، حسن بن محمد بن حسن. تاریخ قم. ۷۴.
- ↑ حمدالله مستوفی. نزهت‌القلوب. ۶۹.
- ↑ زین العابدین شیروانی. بستان‌السیاحه. ۵۹۶.