مُلّا خضر بن احمد میکائیلی شهرت‌یافته به نالی (۱۷۹۸، شهرزور سلیمانیه - ۱۸۵۵، استانبول) شاعر کردی، صوفی نقشبندی، زبان‌شناس، حقوق‌دان و مترجم کردتبار عراقی در سدهٔ نوزدهم میلادی - دوران عثمانی - بود؛ به زبان‌های فارسی، ترکی و عربی نیز سرود.[۱]

گفتاوردها

ویرایش
ابروان تو طبیبان دل افگارانند       هر دو پیوسته ازآن بر سر بیمارانند
گنج رخسار تو دیدن نبود زهره مرا      که ز زلف تو برو خفته سیه مارانند
ما هزاران، ز غمت خسته و ناکام، ولی      کامیاب از گل روی تو خس و خارانند
بر سر کوی خود از گریه مکن منع مرا      زانکه گلهای چمن منتظر بارانند
نرگسان تو که خواب همه عالم بردند       خفتگانند، ولی رهزن بیدارانند
نه تو تنها به غمِ عشق دچاری نالی      هرکجا می‌نگری، جمع گرفتارانند[۱]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ روحانی، بابا مردوخ. «نالی». در تاریخ مشاهیر کرد. ج. اول (عرفا، علما، ادبا و شعرا). تهران: انتشارات سروش. ص ۴۱۳. شابک ‎۹۶۴۳۷۶۰۴۰۵.