نادر فتوره‌چی

مترجم ایرانی

نادر فتوره‌چی (۱۳۵۶ /۱۹۷۷) روزنامه‌نگار، مترجم و نویسنده ایرانی.

گفتاوردها

ویرایش
  • «ما بیش از آنکه به "امید کاذب" نیاز داشته باشیم، به "ناامیدی واقعی" نیاز داریم»[۱]
  • «جهان واقعیت هر روز به نسخه‌ای که هالیوود از آن ارایه می‌کند، شبیه‌تر می‌شود.»[۲]
  • «روایت هالیوود از واقعیت اما همواره تحریف شده است.»[۳]
  • «هالیوود بدجور دروغ می‌گوید. هالیوود به‌عنوان بخشی از «آپاراتوس» یا همان دم و دستگاه ایدئولوژیک تمدن «پایان تاریخ»؛ همچون «فاکس نیوز» و «سی. ان. ان» و «بی. بی. سی» یا همان «پاسداران» نظم نوین جهانی، اجازه ندارد حقیقت را بگوید: نه! این اهریمنان آخرین محصولات پست‌مدرن همان تمدنی‌اند که سودش در بالا بردن «هیجان کاذب» دیالکتیک هدونیسم مصرف‌گرا و نیهیلیسم کور تضمین می‌شود.»[۴]
  • «از زمان رونمایی از دشمنان جدید «تمدن لیبرال دموکراسی» در یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، این مردان سیاه‌پوش و نقابدار عرب‌زبان‌اند که جای «آدم بد» های قبلی، یعنی مأموران خنگ و مست و زن‌باره «کا. گ. ب» را در فیلم‌های هالیوودی گرفته‌اند. «آدم بد» های جدید، همچون نسخه روسی‌شان، زبان انگلیسی را با لهجه‌ای احمقانه حرف می‌زنند و تقریباً در تمامی فیلم‌های ژانر «اکشن»، سه کلمه «سلام علیکم»، «جیهاد» و «الله‌اکبر» را طوری تلفظ می‌کنند که دستشان برای ابرقهرمانان تروتمیز و شیک‌پوش و خیرخواه غربی به سرعت رو می‌شود.»[۵]
  • «چندان عجیب نیست که کاپیتالیسم با مقوله مواد مخدر رابطه‌ای دوگانه دارد؛ از یکسو معتادان را موجوداتی رقت‌بار و بیمار معرفی می‌کند که چیزی جز وبال گردن حرکت سرمایه و تولید نیستند و از دیگر سو، چرخه مالی قاچاق مواد مخدر، پس از بانکداری پرسودترین چرخه است.»[۶]
  • «داعش چیزی جز یک «ایماژ هالیوودی» نیست. نیهیلیسمی کور که در مقام یک «تصویر»، برساخته همان ساختاری است که ادعای نابودی‌اش را دارد، اما عملاً با افتادن در بازی «تولید تصویر» به وجه برسازنده آن تبدیل شده است. برای فهم این واقعیت ساده، کافی است شبکه یوتیوب و رسانه‌هایی چون بی. بی. سی و سی. ان. ان برای مدتی فیلم‌هایی را که از طرف این گروه با هدف «جلب توجه» از طریق بالابردن ضریب وحشی‌گری منتشر می‌شوند پخش نکنند تا هستی ناچیز مادی و سیاسی آنان برملا شود.»[۷]
  • «توحش داعش و ولعی که لیبرال‌دموکراسی برای بازنمایی آن دارد، درست در شرایطی است که جهان از ریودوژانیرو گرفته تا استانبول، به عرصه پیکار مردم با نیروهای انتزاعی قدرت و سرمایه تبدیل شده است.»[۸]

منابع

ویرایش