مهدی حمیدی شیرازی
شاعر ایرانی
مهدی حمیدی شیرازی (۱۹۱۴، شیراز - ۱۴ ژوئیه ۱۹۸۶، تهران) آموزگار، دکترای زبان و ادبیات فارسی، مؤلف، مترجم، شاعر و ناقد ایرانی بود.[۱][۲]
گفتاوردها
ویرایششنیدم که چون قوی زیبا بمیرد، | فریبنده زاد و فریبا بمیرد | |
شب مرگ، تنها، نشیند به موجی | رود گوشهای دور و تنها بمیرد | |
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب، | که خود در میان غزلها بمیرد | |
گروهی بر آنند کاین مرغ شیدا | کجا عاشقی کرد، آنجا بمیرد | |
شب مرگ، از بیم، آنجا شتابد | که از مرگ غافل شود تا بمیرد | |
من این نکته گیرم که باور نکردم | ندیدم که قویی به صحرا بمیرد | |
چو روزی ز آغوش دریا برآمد | شبی هم در آغوش دریا بمیرد | |
تو دریای من بودی آغوش باز کن | که میخواهد این قوی، زیبا بمیرد[۳] |
منابع
ویرایش- ↑ هفته نامه همشهری جوان - شماره ۱۲۵ -ضفحه ۴۷
- ↑ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۱۹۴. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.
- ↑ نجف زاده بارفروش، محمدباقر. برگزیده متون ادب پارسی. تهران: آوای نور، ۱۳۸۵. شابک ISBN ۹۶۴-۵۸۱۹-۶۳-۶.