منصور تهرانی

منصور تهرانی (۱۹۵۸) (۱۳۳۷ش) آهنگساز ایرانی است. زادهٔ بندر ترکمن، دیپلم‌گرفتهٔ دبیرستان، از سال ۱۹۷۱م/ ۱۳۵۰ش به آهنگسازی برای ترانه‌های فارسی و از ۱۹۷۳م/ ۱۳۵۲ش به آهنگسازی برای فیلم‌ها روی آورد، همچین به فیلمنامه‌نویسی، بازیگری و کارگردانی پرداخته‌است.

گفتاوردها

• این که به این هنر می‌گویم صنعت ترانه، به خاطر کار ظریفی است که ترانه‌سرا انجام می‌دهد. فرق ترانه‌سرا با شاعر کلاسیک این است که ترانه‌سرا در محدودهٔ ملودی کلام می‌سازد.
• ترانه نباید تاریخ مصرفش تمام شود. باید برای همه زمانها باشد.
• من هیچ‌کدام از ترانه‌هایم حساب شده نبود؛ یعنی از قبل تصمیم نمی‌گرفتم که این ترانه را این جوری بگویم. چون ترانه‌های من روی آهنگ سروده می‌شد، جوششی بود. و خب، ترانه‌هایی را که شعر و آهنگش را خودم می‌ساختم، غریزی بوجود می‌آمد و کلمات حالات و احساساتی بودند که من نسبت به جامعه داشتم. و از قبل هیچ تصمیمی برای سرودن یک ترانه خوب نداشتم. البته قبل از انقلاب گاهی ترانه‌های سفارشی به ما پیشنهاد می‌شد و انجام می‌دادیم. من برعکس بعضی هنرمندان که می‌گویند همه کارهای ما مثل فرزندان ما است و همه‌اش را دوست داریم، بعضی از کارهایم را اصلاً دوست ندارم و اگر ترانه پیش می‌آمد بستگی به حال و زمان و موقعیت داشت.
• سرود محدودیت دارد و برای یک زمان و مکان و واقعه خاص سروده می‌شود. سرودساز شاید از قبل بداند که برای چه چبزی، چه کسی و کجا می‌سراید، اما ترانه‌سرا این محدودیت را ندارد. ترانه خودش را در واژگان رها می کن و در میان مردم رها می‌شود. این مردم هستند که آن را می‌گیرند.
• اعتقاد دارم که هنرمند باید منفرد باشد و زیر هیچ چتر و سازمانی نباشد. البته بد نیست که انسان به حزبی بپیوندد و مشارکت سیاسی کند، اما هنرمند باید از این قضیه مستثنی باشد. هرچند هنرمند می‌تواند ایدئولوژی داشته باشد یا شیفتهٔ مردی به نام مصدق باشد که در برهه ای از تاریخ ما تأثیر گذار بوده‌است.
  • مصاحبه با منصور ازغندی