محمد معروف نودهی

سید محمد معروف نودهی برزنجی با لقب شیخ (نسب: محمد بن مصطفی بن احمد) (۱۷۵۳، سلیمانیه - ۱۸۳۸، سلیمانیه) فقیه، صوفی، زبان‌شناس، ادیب عربی و شاعر کردتبار عراقی بود که به زبان‌های کردی، فارسی و عربی سرود.[۱]

گفتاوردها

ویرایش
رقص‌کنان نزد تو آمد شَجَر      حنَّ لَکَ الجِذعُ و شُقَّ القَمَر
روی مَه‌آسای تو خَیر الصُّوَر      سیرتِ زیبای تو خَیر السُّیَر
راز نهانِ تو نداند کسی      کس ز مقام تو ندارد خبر
رَبُّکَ أسری بِکَ لیلا الی      حیثُ تَجَلّی لکَ ربُ البَشَر
روح الامین با تو به سِدره رسید      مانده پس پرده تو کردی گذر
روز قیامت تو مرا دستگیر      بر سر پُل تا که رَهَم از سَقَر
روح شود شاد و دل از غم تهی      گر تو به معروف کنی یک نظر[۱]
* * *
هیچ‌کسی را چون تو نزد اله      نیست مقام و شرف و عزُّ و جاه
همدم و همراز تو روح الامین      راه نمایندهٔ گم‌کرده راه
هرکه ترا دید شد از غَم خلاص      محو شد از دفتر او هر گناه
همت تو گر شودم کارساز      هیچ مرا کار نگردد تباه
هادی پیشین و پسینان توی      دست مرا گیر، نیُفتم به چاه
هدیهٔ معروف همین است و بس      حمد و تحیّات و سلام و صلوه
هول قیامت چو شود آشکار      شافع معروف شود پادشاه[۱]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ روحانی، بابا مردوخ. «شیخ محمد معروف بزرنجی نودهی». در تاریخ مشاهیر کرد. ج. اول (عرفا، علما، ادبا و شعرا). تهران: انتشارات سروش. ص ۳۵۹. شابک ‎۹۶۴۳۷۶۰۴۰۵.