محمدعلی رجایی
دومین رئیسجمهور ایران (۱۱ مرداد–۸ شهریور ۱۳۶۰)
محمدعلی رجاییزادهٔ ۲۵ خرداد ۱۳۱۲/ ۱۵ ژوئن ۱۹۳۳، قزوین - درگذشتهٔ ۸ شهریور ۱۳۶۰/ ۳۰ اوت ۱۹۸۱، تهران) سیاستمدار ایرانی و کنشگر سیاسی در برابر شاهنشاهی بود. او دومین رئیسجمهور ایران پس از ابوالحسن بنیصدر (۲ اوت ۱۹۸۱ – ۳۰ اوت ۱۹۸۱)، نخستوزیر ایران (۱۲ اوت ۱۹۸۰ – ۴ اوت ۱۹۸۱)، وزیر امور خارجه (۱۱ مارس ۱۹۸۱ – ۱۵ اوت ۱۹۸۱)، وزیر آموزش (نوامبر ۱۹۷۹ – ۱۲ اوت ۱۹۸۰)، نمایندهٔ مجلس ایران (۲۸ مه ۱۹۸۰ – ۱ اوت ۱۹۸۱) بود.
گفتاوردها
ویرایش۱۹۸۰
ویرایش- «تاریخ، این قضاوت را خواهد کرد که من در برابر اولین رئیس جمهوری که به تجاوز از اصول قانون اساسی برای کسب قدرت بیشتر تمایل فراوان داشت، ایستادگی و مقاومت کردم. من اگر در برابر این جریان ناحق، مقاومت نکنم در پیشگاه خدا و مردم مسئول هستم.»
- «من که نخست وزیر هستم فکر میکنم که خداوند بزرگترین جایی را که در جهنم ممکن است، برای نخست وزیر آماده کرده، به خاطر اینکه هر جملهای که میگوید و هر حرکتی که میکند با سرنوشت ۳۶ میلیون انسان پیوند دارد.»
- «طبیعت حکومت ما این است که رهبر حکومت یک انسانی است که وقتی به اوج قدرت میرسد و همه مردم در مقابلش خضوع میکنند، میگوید من خدمتگزار شما هستم.»
- «وصیّتِ حقیقی من، مجموعهٔ زندگی من است.»[۱]
- «این را بارها تکرار کردهایم که جامعه ما به آنچه نیاز دارد، نقاط مشترک اصولی است، نه نقاط مورد اختلاف.»[۲]
- «من که نخست وزیرهستم فکر میکنم که خداوند بزرگترین جایی را که در جهنم ممکن است، برای نخست وزیر آماده کرده، به خاطر اینکه هر جملهای که میگوید و هر حرکتی که میکند با سرنوشت ۳۶ میلیون انسان پیوند دارد.»[۳]
- «ما طالب زندگی سالم و مستقلی هستیم. از تکنولوژی به عنوان پیشرفت بیشتراستقبال میکنیم. اما این تکنولوژی را با از دست دادن استقلال و عدم وابستگیِ خود، نخواهیم پذیرفت.»[۴]
- «من به مدت دو سال در زندانهای رژیم شاه معدوم زندانی کارتر و آمریکا بودم. آثار شکنجه و سختیهایی که در زندان بر من روا شد بعد از چهار سال هنوز بر بدنم نمایان است… من دو سال تمام ضربات شلاقهای کارتر را بر پای خود احساس کردم و این در حالی است که ما با گروگانها در جاسوسخانه، رفتاری کاملاً انسانی داریم.»[۵]
- «به نظر من اگر در مملکت خدمتی معنی دارد، معلمی است.»[۶]
- «هنر وقتی شایسته صفت «مردمی» است که منعکس کننده خواستها و آمال انسانهای محروم و ستمدیده باشد.»[۷]
- «بین آنچه ما از سازمان ملل و شورای امنیت تصور داریم، با آنچه که شورا و سازمان ملل در عمل انجام میدهند، فاصله زیادی است.»[۸]
- «در انتظار روزی هستیم که مردم برادر و مستضعف عراق … صدامِ مجرم را در دادگاه انقلاب اسلامی عراق، محاکمه و به سزای اعمالش برسانند.»
- «من امیدوارم که در آینده، کشور ما به صورتِ یک خانوادهٔ بزرگ درآید، که انتقادمان از هم -و خدای نکرده بدگویی هایمان از هم - و یا بی اطلاعی مان از قوانین، دقیقاً در رابطه با افراد یک خانواده باشد؛ که اشتباه میکنند ولی هرگز سوء ظن و کینهای به یکدیگر ندارند و ما در حال تشکیل یک چنین خانوادهای هستیم.»
دربارهٔ او
ویرایشجستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ http://www.navideshahed.com/fa/index.php?Page=static&UID=62826
- ↑ http://hamshahrionline.ir/details/30121
- ↑ http://hamshahrionline.ir/details/30121
- ↑ http://hamshahrionline.ir/details/30121
- ↑ http://www.habilian.ir/fa/politic-essay/گزارشی-از-سفر-شهید-محمدعلی-رجایی-به-نيويورك.html
- ↑ http://hamshahrionline.ir/details/30121
- ↑ http://hamshahrionline.ir/details/30121
- ↑ http://www.habilian.ir/fa/politic-essay/گزارشی-از-سفر-شهید-محمدعلی-رجایی-به-نيويورك.html
- ↑ http://www.aviny.com/occasion/Enghelab_Jang/8Shahrivar/87/Rajaei/Khaterat.aspx