محمدباقر الفت اصفهانی
با محمدباقر نجفی اصفهانی اشتباه نشود.
محمدباقر بن محمدتقی نجفی اصفهانی با تخلُّص الفت و لقبهای علامّه و شیخ (۱۸۸۳، اصفهان - ۵ اوت ۱۹۶۴، اصفهان) فقیه، روزنامهنگار، کنشگر آزادیخواه، سیاستمدار، شاعر و مؤلف ایرانی بود. در ۱۹۲۵م به عضویت مجلس مؤسسان و در ۱۹۲۹ نمایندهٔ مجلس ملّی از اصفهان برگزیده شد.[۱]
گفتاوردها
ویرایشکاش راه زندگی در پای دل خاری نداشت | یا که چون فراز و شیب دشواری نداشت | |
کاش از پا درنمیافتاد هر سور رهرویت | یا که تا سر منزل خود راه بسیاری نداشت | |
کاش فکر بیش و کم در مغز انسانی نبود | تا که بار زندگی هیچ سرباری نداشت | |
کاش چشم و گوش هرکس بر حقایق باز بود | تا که دیگر علم و دین پوشیده اسراری نداشت | |
کاش واعظ لب فرو میبست از گفتار نیک | یا خلاف آنچه گوید زشت کردای نداشت[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۲۶. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.