میرزا محمّداسماعیل بن محمّدشفیع شیرازی با تخلُّص توحید (۱۸۲۰، شیراز - ۱۸۶۹، شیراز) خوش‌نویس، شاعر و خوانندهٔ ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها ویرایش

در راه دوست
از تو ای دوست به هر رهگذری می‌بینم      یا دل‌سوخته یا چشم‌تَری می‌بینم
عیب زاهد همه آن است که این عشق مرا      عیب دانست و من آن را هنری می‌بینم
به بد و نیک جهان دل منه‌ای خواجه که من      این بد و نیک به دست دگری می‌بینم
شاهی آن است که سر در قدم دوست نهند      ونه در تااج شهی درد سری می‌بینم[۱]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. هشتم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۰۴. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.