فرخ تمیمی

فَرُّخ تَمیمی (زاده ۱۱ بهمن۱۳۱۲ خورشیدی در نیشابور - درگذشته ۲۳ اسفند۱۳۸۱ تهران)، از شاعران معاصر ایرانی .

اشعار

• تشنه ام چون کویر تبداری
  که زبان می کشد به سینه ی آب
  نه امیدی که چشمه ای یابم
  نه فریبی که ره برم به سراب .

• سلام ای مه سپید
  چه زود می گذری
  من از کویری می آیم که به هنگام مهرگان
  خواب باران می بیند
  و گیاهی در آن می روید
  که در وهم
  از تیره گیاهان آبزی است
  سلام ای مه سپید
  آوای این نبات تشنه، تو را می خواند

• یکروز ، ما از هم جدا خواهیم شد غمناک .
  یک روز، من در شهر احساس تو خواهم مرد
  یک روز ، آن روزیکه نامش واپسین دیدار ما باشد
  تو ، بر صلیب شعر من ، مصلوب خواهی شد
  آن روز ما از هم گریزانیم
  آن روز ما - هر یک درون خویشتن - یک نیمه انسانیم
  آن روز چشم عاشقان در ماتم عشقی که می میرد
  خاموش ، گریانست
  آن روز قلب باغ ها در سوگ گلبرگی که می افتد
  بی تاب ، لرزانست.

• زنهار،
  پيراهن بلند بپوش
  تا باغ های ياس نسوزند
  در هرم آفتاب...

گفتاورد

• اعصابم در مایع وسواس ، پرورش یافته و از این روی تحسین دوستاران ، هرگز نتوانسته پرده ی گوشم را متأثر کند . در ارزیابی دشمنانم ، دقت و شجاعت بیشتری یافته ام . دشمنان من بهترین دوستانم هستند ، من می خواهم و تو نیز می توانی دشمن من باشی .

• شعر من همواره پنجره ای به دیار احساسم بوده است . آثار من دردهای متبلور من هستند .

منبع

• ویکیپدیای فارسی
• http://www.farrokhtamimi.org