فرخنده آقایی (۱۹۵۷، تهران) داستان‌نویس ایرانی.

گفتاوردها

ویرایش
  • «یکی از رنج‌های هنرمندان و از جمله نویسندگان در کشورهای عقب افتاده این است که بتوانند کارشان را با طیب خاطر ادامه دهند و از آن لذت ببرند. ظاهراً ما در کشورمان نویسنده شاد و شنگول نداریم و همه به نوعی از این رنج، سهم برده‌اند.»[۱]
  • «من نوشتن را یک کار فردی می‌دانم تا اجتماعی هر چند که یک اثر ادبی ممکن است داستان‌های اجتماعی مختلفی هم داشته باشد.»[۱]
  • «حُجب و حیا و ضوابطی که هر کسی برای خودش دارد، گاهی آگاهانه و گاهی به صورت ناخودآگاه در کار نوشتن تأثیر می‌گذارد البته من چندان به این مسئله فکر نمی‌کنم و به نظرم چیزی که نویسنده به آن فکر می‌کند، بالاخره راهی هم برای بیانش پیدا خواهد کرد.»[۱]
  • «به نظر من هیچ حکومتی در هیچ جای دنیا وجود ندارد که دوست داشته باشد یک نویسنده اهل آن کشور که کارش پرداختن به مسائل اجتماعی است، تا پنهان‌ترین زوایای این موضوعات را به کاود. نویسنده الزاماً چه بخواهد و چه نخواهد، یادمی‌گیرد که صبور باشد.»[۱]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «ایران نویسنده شاد ندارد و همه ما در این رنج سهیم هستیم». خبرگزاری مهر. ۱۸ آذر ۱۳۹۲. بازبینی‌شده در ۲۸-۰۱-۲۰۱۷. 
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ