فتح‌الله جلالی

فتح‌الله جلالی (۱۸۷۲، اصفهان - مه/ژوئن ۱۹۱۸، اصفهان) خوش‌نویس، شاعر و پیروی نعمت‌اللهی سلطان علی‌شاهی بود.[۱]

گفتاوردها

ویرایش
آفتاب جمال
ز بعد چشم مصوّر رخت چو ماه کشید      که مست بود و نفهمیده اشتباه کشید
پریش گشت از این اشتباه و از تندی      ز ابروان تو خنجر به روی ماه کشید
کشید روی تو یکماه لیک چشم تو را      که یک جهان فتن آمد به یک نگاه کشید
به ماه عارضت آن گودی زنخدان را      چنان کشید که خورشید را به چاه کشید
بر آفتاب جمالت دو خنجر از چپ و راست      برای قتل محبّین بی‌گناه کشید
ز بعد عارض تو چون به گیسویت پرداخت      به پیچ و تاب شد و تا کشید آه کشید
تبارک الله حسن رخ تو شاهان را      به یک تجلی بیرون ز بارگاه کشید
به درگه که سر بندگی فرو آرد      جلالی آن که سر از حضرت اله کشید[۱]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. هشتم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۴۱۸. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.