غلامرضا ارژنگ

غلامرضا ارژنگ (با نام پیشین خانوادگی: جعفراسماعیلی) (۱۹۳۶، قم) آموزگار، استاد دانشگاه، مقاله‌نویس، روزنامه‌نگار، مؤلف و شاعر ایرانی است.

گفتاوردها

فحش برهان تبهکاران است

فحش بانگ دل بی‌ایمان است		مایهٔ تیرگی وجدان است
ناسزا منطق عجز است و شکست		فحش برهان تبهکاران است
روح خشمنده تبی دارد و فحش		بر تب خشم و غضب هذیان است
حرف حق هست چون سندان محکم		فحش مشتی‌ست که بر سندان است
فحش‌گو اهرمن دشمنی است		فحش‌گویی صفت شیطان است
حربهٔ سگ‌صفتان فحّاشی‌ست		مرد فحّاش سگ لابان است
عفو کن یاوه‌سرا، به خدا		یاوه‌گو مستحق احسان است
باش خاموش که در مذهب ما		خامُشی پاسخ هر نادان است

حق و حقیقت

آنان که گفته‌اند حقیقت نگفتنی‌ست		انصاف ده که باز حقیقت نگفته‌اند
جز حق چه گفتنی‌ست که این ابلهان ز بیم		حق را درون پردهٔ باطل نهفته‌اند
در کوی یار بوی حقیقت شنیده‌اند		آن عاشقان که با مژهٔ این کوی رُفته‌اند
حق تلخ نیست بلکه مریضند آن کسان		کاین شهد ناب را به خطا تلخ گفته‌اند
چون کودکان به مهرهٔ باطل شدند خوش		آنان که گوهری ز حقایق نسفته‌اند
در خواب دیده‌اند که بیدار گشته‌اند		اما هنوز بی‌خبر و مست خفته‌اند
بیدار آن کسی‌ست که حق گفت و حق شنفت		با مردمی که از همه ناحق شنفته‌اند