عنایت خان آشنا شاعر و مورخ فارسی‌زبان در دستگاه گورکانی هند بود.

اقتباسات

ویرایش
درد و درمان را دهد گر عرض عشق او به ما      زخم برداریم و بگذاریم مرهم را به جا
ناقصان هم به درش چشم طمع دوخته‌اند      کور، پیوسته نظر جانب بالا دارد
بنشین به گوشه ای، اگر آزده ای زِ خلق      پای شکسته تو به جایی نرفته‌است
    • کلمات الشعرا، صفحهٔ ۳۷.

پیوند به‌بیرون

ویرایش
  • محمد افضل سرخوش: کلمات الشعرا، تصحیح علیرضا قزوه، کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، تهران، ۱۳۸۹ ش هـ.
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ