عمرو بن عثمان مکی

عمرو بن عثمان مکّی (؟-۲۹۱ق) صوفی، عارف و عالمِ سدهٔ سوم قمری.

گفتاوردها

^{از تذکرة الأولیاء، عطار نیشابوری، بخش«ذکرِ جنید بغدادی»}

«تصوف آنست که بنده در هر وقتی مشغول به چیزی بود که در آن وقت آن اولیتر.»
«صبر ایستادن بود با خدای و گرفتن بلا بخوشی و آسان.»
«بر تو باد که پرهیز کنی از تفکر کردن در چیزی از عظمت خدای یادر چیزی از صفات خدای که تفکر در خدای معصیت است و کفر.»

آن شیخ الشیوخ طریقت آن اصل اصول به حقیقت آن شمع عالم آن چراغ حرم آن انسان ملکی عمروبن عثمان مکی رحمةالله و علیه از بزرگان طریقت و سادات این قوم بود و از محتشمان و معتبران این طایفه بود همه منقاد او بودند و سخن او بیش از همه مقبول بود بریاضت و ورع مخصوص و به حقایق و لطایف موصوف و روزگاری ستوده داشت و هرگز سکر را بر خود دست نداد و در صحو رفت و تصانیف لطیف دارد درین طریق و کلماتی عالی و ارادت او به جنید بود بعد از آنکه ابوسعید خراز را دیده بود و پیر حرم بود و سالهاء دراز در آنجا معتکف بود.»
- عطار نیشابوری در تذکرة الاولیاء