علی‌اکبر کنی‌پور

علی‌اکبر کنی‌پور با تخلُّص مستی (۱۲ اوت ۱۹۲۳، تهران) ویراستار، شاعر و مؤلف ایرانی است.[۱]

گفتاوردها

ویرایش
قافلهٔ اشک
امید بسته‌ام این روزها به گیسویی      خطاست گرچه سپردن امید بر مویی
هزار چاک به دل بایدش ز تیر نگاه      هر آنکه گوشهٔ محراب کرده ابرویی
خطا بُوَد که ببویند نافهٔ چین را      ز چین زلف تو آرد نسیم اگر بویی
چنین که زلف تو دارد سرِ پریشانی      هزار دل ز چه بندد به تار گیسویی
به پای قافلهٔ اشک و آه همسفرم      که سیل سویی و توفان بَرَد مرا سویی
بغل گشایی مرگ است کوچه دادن موج      اگرچه نیست ز ساحل گشاده‌تر رویی
به پهندشت جهانم اگر کلوخی نیست      مصاحبی‌ست مرا به باغ مینویی
ز جام و ساقی و مستی چه لاف‌ها دل زد      به حالتی که خرابم ز چشم جادویی[۱]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. چهارم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۲۷۱. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.