عبدالرضا متین اصفهانی

عبدالرضا متین اصفهانی متخلص به متین (؟ - ۱۷۶۱م/ ۱۱۷۵ق) شاعر ایرانی در سدهٔ دوازدهم هجری/هجدهم میلادی در دورهٔ زندی بود که بیشتر در هند زیست و نزد دربار مغولان ارجمند گشت.

شعر

جز حدیث عشق، حرفی نیست در دیوان ما		سورهٔ یوسف بود سرتاسر قرآن ما
شاخ گل را می‌کند فوارهٔ خون در چمن		ابر اگر بردارد آب از دیدهٔ گریان ما
سر برون آریم چون سیل از گریبان محیط		گرد هستی دست بردارد گر از دامان ما
شمع خاموشیم اما روی گرمی کو «متین» ؟		تا شود بر خلق روشن، آتش پنهان ما

• به عزم گلشن امشب برق بی‌تابانه می‌آید/خسی باقی است پنداری ز خاک آشیان ما
• از بهشت و حور و کوثر دوست‌تر دارد متین/ گوشهٔ امن و شراب ناب و روی ساده را