سید صدرالدین بلاغی

شاعر ایرانی

سید صدرالدین بلاغی همچنین شهرت‌یافته به صدر بلاغی (۱۹۱۱، نائین - ۲۱ آوریل ۱۹۹۴، تهران) پژوهشگر حکمت و فلسفه، آموزگار و مدرس حوزوی، کنشگر دینی-سیاسی، مترجم و شاعر ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها

ویرایش
زیبندهٔ ستایش
چون قامتت نروید سروی به سرزمینی      دوران دگر نزاید همچون تو نازنینی
پروانه‌وار گشتم در هر چمن و لیکن      چون عارضت ندیدم از لطف یاسمینی
چون دست سیم‌فامت کز آستین برآید      هرگز برون نیاید دستی ز آستینی
روزی که دست تقدیر تصور کرد رویت      بر چیره‌دستی خود، خوش گفت آفرینی
زیبندهٔ ستایش آن آفریدگاری‌ست      کآرَد چنین دلاویز نقشی ز ماء و طینی[۱]

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۵۴۴. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.