رضا رویگری

رضا رویگری (۲۷ دسامبر ۱۹۴۶) (۶ دی ۱۳۲۵) بازیگر و خوانندهٔ ایرانی است. زادهٔ شمیران؛ از ۱۹۶۷م/ ۱۳۴۶ش به عنوان چهره‌پرداز سپس بازیگر به تئاتر درآمد و در نمایش‌های بسیاری بازی کرد. از همان سال با فیلم عقاب‌ها به سینما و از ۱۹۷۵م/ ۱۳۵۴ش به تلویزیون درآمد.

گفتاوردها

• بچهٔ میدان تجریش هستم، در ششم دی‌ماه در یک خانواده مذهبی به دنیا آمدم، از کوچکی از چیزهایی که در خانه، نبود، خوشم می‌آمد، مثل رادیو، تلویزیون و البته بازیگری چون خانواده با بازیگر شدن من مخالفت می‌کردند.
• … تصمیم گرفتم پس از بازگشت دوباره به سینما کارهایم حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد، چون که در سینما یا باید جوان باشید یا بازیگر… جز این نقش‌های دم‌دستی به شما پیشنهاد می‌شود که من از آن خوشم نمی‌آید… در حال حاضر دنبال نقش‌های جدید می‌گردم، نقش‌هایی که مشابه نباشد و من بتوانم کاری انجام دهم که حرفی برای گفتن داشته باشد… فقط این نباشد که تنها دیالوگ بگویم و پولی بگیرم و بروم… پس از سال‌ها هنوز دوست دارم این رویه را دنبال کنم، یعنی نقش همچنان برایم اهمیت دارد، یعنی بازی نکنم تا یک نقش خوب پیشنهاد شود و من بتوانم حرفی برای گفتن داشته باشم.
• من همیشه از مردم خیلی چیزها را به یاد دارم، محبت و عشق آنان، باعث می‌شود که انگیزه‌مان را چند برابر کند، یکی از فاکتورهای اصلی که ما را زنده و تازه و باطراوت نگه می‌دارد، همین عشقی است که از سوی مردم به ما می‌رسد، شاید باور نکنید، من ده سال کار نکردم، اما مردم فراموشم نکردند، من از محبت مردم، هیچ کم و کسری ندارم.
• در روانشناسی یک مثلثی است به نام «بودن، انجام دادن و نتیجه گرفتن» من وقتی تو حال و هوای خوب هستم، کارم را خوب انجام می‌دهم و نتیجهٔ خوبی می‌گیرم، اما یک روزی حال و هوای خوبی ندارم، اما چون کارم را درست انجام می‌دهم، آنگاه است که باز هم نتیجه خوب می‌گیرم. ما به جای اینکه به دنبال کار خوب باشیم، باید فعل انجام دادن را خوب صرف کنیم، چرا که کار خوب به دنبال خود هم آرمان‌های یک بازیگر را می‌آورد.
  • اوت ۲۰۰۸/ شهریور ۱۳۸۷، مصاحبه با مجلهٔ «خانوادهٔ سبز»