دانیل گولمن

دانیل گولمن (به انگلیسی: Daniel Golman) روانشناس آمریکایی است. وی زادهٔ سال ۱۹۴۶ میلادی و از دانش‌آموختگان دانشگاه هاروارد است. دانیل گولمن با نوشتن کتاب هوش عاطفی معروف شد.

گفتاوردها

هوش اجتماعی

• «به قدرت فوق‌العاده محرکهای فکری در برانگیختن رفتارهای اجتماعی توجه کنید. در طی آزمایشی برای گروهی از داوطلبان فهرستی از کلمات مرتبط با بی‌ادبی، مانند «گستاخ» و «زننده» خوانده شد و برای گروه دوم کلماتی مانند «ملاحظه کار» و «مؤدب» پخش شد. سپس آنها را در موقعیتی قرار دادند که باید پیامی را به یک نفر کع در حال صحبت کردن با شخصی دیگر بود، می‌رساندند. دو سوم از گروه اول مستقیماً وسط صحبت دو نفر پریدند، در حالیکه هشت نفر از ده نفری که کلمات مودبانه را شنیده بودند، درست ده دقیقه صبر کردند تا مکالمه آن دو نفر تمام شود و بعد پیام خود را رساندند.»
• «آندره تجسم یک بیمار «خودشیفته» است. چنین افرادی معمولاً با یک محرک برانگیخته می‌شوند: رویاهای بزرگ و شکوهمند. افراد خودشیفته اگرچه معمولاً کسل و بی حوصله اند، همگام رودررویی با یک چالش بزرگ به حرکت درمی آیند و شکوفا می‌شوند. این خصلت می‌تواند در حوزه‌های مختلف، جاهایی که افراد در شرایط استرس آمیز به کار مشغولند، از شغل وکالت و شکایت و دادخواهی گرفته تا رهبری، بکار گرفته شود و قادر به سازگاری با محیط باشد.»
• «نتایج پژوهشی که طی آن تعدادی دانشجوی غریبه را در یک اتاق رایانه دو به دو در مقابل هم قرار دادند تا از طریق رایانه با یکدیگر آشنا شوند، حاکی از آن است که حدود یک پنجم این گفتگوهای رایانه ای به سرعت به مسائل جنسی، آن هم به شکلی باز و بی پرده کشیده شد. اما تعجب آزمایشگری که هدایت جلسات را بر عهده داشت، بعداً با خواندن متن گفتگوها برانگیخته شد. تا جاییکه او شاهد بود تمام دانشجویان، ظاهر و رفتار معقول و به دور از بی بند و باری داشتند. مسلماً اگر به جای گفتگوی رایانه ای، پای صحبت رودرو در میان بود هیچ‌یک از این افراد جرات نمی‌کرد با کسی که فقط چند دقیقه از آشناییشان می‌گذشت دربارهٔ چنان مسائلی صحبت کند. نکته اصلی در همین جاست: در خلال یک گفتگوی رودررو، مدام با دیدن حالت چهره طرف مقابل و شنیدن لحن صدای او، واکنش او را نسبت به نظرات خود ارزیابی می‌کنیم و روال گفتکو را طبق تمایل دوجانبه حفظ می‌کنیم. شبیه همین گفتگوی نامناسب دربارهٔ روابط جنسی که در اتاق رایانه روی داد، در نخستین سالهای شروع کار اینترنت سابقه داشته‌است و بزرگسالان عبارتهای توهین آمیز و زشتی را در رایانه مطرح می‌کردند. به طور معمول مسیر خاکستری واکنشهای ما را متعادل و معقول می‌سازد. اما چون اینترنت فاقد روشی برای درک تأثیر عمل ما در طرف مقابل است، قشر مخ حدقه ای بدون داشتن بازخورد نمی‌تواند به ما در تعدیل واکنش اجتماعیمان کمک کند.»