حسین توفیق
ژورنالیست، نویسنده، و شاعر ایرانی
حسین توفیق (۶ اکتبر ۱۸۷۹، تهران - ۱۹ فوریه ۱۹۴۰، تهران) روزنامهنگار و شاعر ایرانی بود. [۱]
گفتاوردها
ویرایشوه چه نقّاش عجب تنگ کشیده دهنش را | که نه پیداست دهان میشنوم من سخنش را | |
ببیند ار قامت موزون را و را گر چمنآرا | به حقیقت دگر او سرو نکارد چمنش را | |
روز و شب میشود اندر نظر خلق در آن دم | که ز هم برشکند زلف شکن در شکنش را | |
نکند هیچ دگر آرزوی دیدن یوسف | گر صبا جانب یعقوب برد پیرهنش را | |
بسترش را اگر از برگ گل ناز نمایی | اگر انصاف بود رنجه نماید بدنش را | |
در دلم کرده وطن مهر تو ای دوست از اول | تا قیامت دگر او ترک نگوید وطنش را | |
بر سر تربت توفیق گر آیی ز تلطُف | چاک در خاک ز شوق تو نماید کفنش را[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۹۳۵. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.