حسین الهی اردبیلی

ریاضی‌دان ایرانی

حسین بن عبدالحق اردبیلی لقب‌گرفته به جلال‌الدین، با تخلُّص الهی (۱۴۶۵، اردبیل - ۱۵۴۳، اردبیل) آموزگار، صوفی، عارف، مترجم، شرح‌نویس، شاعر و مؤلف فارسی-ترکی ایرانی بود.[۱]

گفتاوردها ویرایش

ای گشته ز ذات خود هویدا چون نور      ذرات جهان ز نور تو یافت ظهور
کنه تو ز دانش و خردها مستور      وجه تو ز ادراک نظرها همه دور [۱]


رفت جان من و رفتار تو از یاد رفت      شکل بالای تو از خاطر ناشاد نرفت
بعد از این جامه جان چاک زنم در غم عشق      سوز این سینه چو از ناله و فریاد نرفت[۱]


یافتم دل را در آن زلف از فروغ برق آه      جز به آتش در شب تاریک نتوان برد راه[۱]

منابع ویرایش

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ دیهیم، محمد. تذکرهٔ شعرای آذربایجان. ج. اول. تبریز: آذربادگان، آبان ۱۳۶۷. ص۲۱.