حسن معجونی

حسن معجونی (زاده ۱۳۴۹) بازیگر و کارگردان تئاتر و بازیگر سینما و تلویزیون ایرانی.

دارای منبع

«بازیگری مثل سواری می‌ماند. باید موج خوب بیاید تا بازیگر سوارش بشود.»
«کارهای کوهستانی سالن را برایم تغییر نداد اما کنش‌ها را خیلی درونی کرد. این همان چیزی است که لازمه کار فیلم و تصویر در تئاتر بازیگر برای لانگ‌شات خودش را تربیت می‌کند و در کلوزآپ نمی‌تواند کاری کند.»
«تصور می‌کنم متن اجرا و بستری که برای بازی فراهم می‌شود هم مهم است.»
«به نظرم برای کارهای اینچنینی باید بازیگر بومی انتخاب شود تا بتوانیم خوب نقش را دربیاوریم و لهجه‌هایی که در سینمای ایران خصوصا فیلم‌های کمدی دیده می‌شود واقعا شرم‌آور است.»
«اگر قرار باشد برخوردهای پیرامون کارهای تصویری سینما و تلویزیون اذیتم کند همان تئاتر را ترجیح می‌دهم چون تئاتر واقعا لذت‌بخش است.»
«همیشه به این فکر می‌کنم اگر این اندازه از بازی من آنها را راضی می‌کند پس نیاز به تلاش بیشتری ندارم. اگر این اندازه کار من کارگردانی که جنس بازی من را می‌شناسد راضی نمی‌کرد حتما بیشتر از اینها تلاش می‌کردم که رضایت آنها را کسب کنم اما در تئاتر همه چیز یک جور دیگر است.»
«من فکر می‌کنم از یک کار جدی می‌شود کمدی دلچسبی هم بیرون بیاید که تعریف شده نیست، کسی هم دنبالش نیست.»
«من همه چیز را خراب می‌کردم چون نمی‌توانستم خودم نباشم. هر وقت خودم نبودم هم نقش خوب از کار در نمی‌آمد هم من مجبور بودم پول کارم را خرج درمان افسردگی بعد از کار کنم.»
«عده‌ای فیلمسازی را نمی‌دانند اما ادای کارگردانی درمی‌آورند. بعضی‌ها فکر می‌کنند فقط باید امر و نهی کنند و به کار بازیگر جهت بدهند. در صورتی که باید خواست خود را شرح بدهند و من بازیگر بتوانم آن را با روش‌های خودم دربیاورم.»
«در یک کار استاندارد و درست تمام فعالیت من معطوف به این می‌شود که دنیای اثر چیست و من چطور می‌توانم در این اثر درست قرار بگیرم.»
«من بازیگرم. دوست دارم کارگردان قرائت خودش را از نقش بگوید نه اینکه به من درس بازیگری بدهد.»
«جوانان یک شیطنت و طنز دوست‌داشتنی و ناخودآگاهی دارند که با فاصله به دنیای خودشان نگاه می‌کنند و این خیلی خوب است.»
«[دانشگاه] نمی‌تواند بستری را فراهم کند که کسی از آن به عنوان نیروی خوب بیرون بیاید. ممکن است دکترای تئاتر نتواند نمایش خوبی را به صحنه ببرد. شاید مدرس خوبی باشد اما در نهایت می‌تواند درس بدهد.»
خبرگزاری مهر، ۲۴ فروردین ۱۳۸۹