حسن حاتمی
شاعر ایرانی
حسن حاتمی (۱۹۳۵، کازرون - ۸ مه ۲۰۱۶، کازرون) آموزگار، پژوهشگر ادبی و فرهنگ عامه، شاعر و مؤلف ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
ویرایشلب تهی از خنده، دل پُردرد | تا ندانند از چه میسوزم | |
در فرو بستم، دریغا غم | شد چراغ مجلس فروزم |
پارهپاره رشتههای اشک | سینهریز لحظههایم گشت | |
عقدهها در سینهام جوشید | دردم اما بر زبان نگذشت |
دشت غم را آهویی مانم | زخمدار و لنگ و بیهمپا | |
بیامید و خسته و تنها | میروم در خلوت صحرا |
کاشکی با کس نبودی بخت | گر نصیب این است و بخت این است | |
تلخ، تلخ آن سان که پنداری | شوکران باغ نفرین است |
عاقبت ترسم که بشکافد | سینهٔ پردردم از اندوه | |
خود چه پنداری مرا ای غم | شوربختی، سوتهدل با کوه؟[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. هشتم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۵۰۷. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.