حسن احمدی گیوی
نویسنده، ادیب و استاد زبان و ادبیات فارسی ایرانی
حسن احمدی گیوی (۲۲ ژانویه ۱۹۲۸، گیوی، خلخال - ۱۵ مارس ۲۰۱۲، تهران) آموزگار، دکترای زبان و ادبیات فارسی، لغتنامهنویس، مدرس و مقامدار دانشگاهی، مؤلف و شاعر ایرانی بود. [۱]
گفتاوردها
ویرایشرونق گلم بشکند صفای معلّم! | زنگ غم از دل بَرَد صدای معلّم! | |
گوشنواز است و روحبخش و دلارام | زیر و بم دلکش نوای معلّم! | |
نیست فراتر ز پایگاه بلندش | در دل اهل دل است جای معلّم! | |
هر که ز جان بشنود کلام علی را | میکند از صدق، جان فدای معلّم! | |
ذوق و نبوغ از فروغ اوست درخشان | دیده و دل، روشن از صفای معلّم! | |
شمع صفت سوزد و جهان بفروزد | صنعت و علم است جانبهای معلّم! | |
بر تن شاگرد جان دمد چو مسیحا! | آن دم جانبخش و جانفزای معلّم! | |
در ره احیای نفس، غیر خداوند | مینرسد هیچکس به پای معلّم! | |
وای بر آن سفله مردمی که نداند | ارزش دانشو و بهای معلّم! | |
در خور صدها درود و پاس و سپاس است | خدمت پُربار و بیریای معلّم! | |
پاس کمال است و فضل، حرمت استاد | حرمت علم است اعتلای معلّم! | |
روز معلّم خجسته باد و گرامی! | خرّم و خوش باد جان و رای معلّم! | |
خاطر و طبعم شکفت همچو گلستان | از دل و جان گفت چون ثنای معلّم! | |
هست دل احمدی همره این شعر | هدیهٔ ناچیزی از برای معلّم![۱] |
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۸۷. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.