توران شهریاری
شاعر ایرانی (۱۳۱۰–۱۴۰۳)
توران شهریاری بهرامی (۴ نوامبر ۱۹۳۱، کرمان) حقوق‌دان جزایی، وکیل، کشنگر و شاعر ایرانی است.[۱]
گفتاوردها
ویرایش| ایران به چشمِ جان، دلِ گرمِ تویی | هستند دیگران همگی جسم، و جان تویی | |
| گهوارهٔ تمدن و فرهنگی و هنر | خورشیدِ گرمتاب فلک آستان تویی | |
| در کوره راهِ تیرهٔ تارخ باستان | در گوشِ ما حماسه‌گر داستان تویی | |
| فرهنگ دیرپای جهان وام‌دار توست | بر فرقِ آن شکوهِ درخشان، عیان تویی | |
| از روزگارِ رفته و دوران باستان | در گوشِ ما حماسه‌گرِ داستان تویی | |
| یک‌جا ستبر و سخت چو پولادِ آب‌دار | یک‌جا لطیف و نرم‌تر از پرنیان تویی | |
| با آن که ضربه‌های توان‌سوز دیده‌ای | در پیشِ سیل حادثه کوهِ گران تویی | |
| آثار توست تا به ابد زیبِ موزه‌ها | مأوای قومِ باهنر آریان تویی | |
| هرگه به کاروانِ تمدن نظر کنیم | چندین هزاره، پیشرو کاروان تویی | |
| آیین مهر زادهٔ دامانِ پاکِ توست | محرابِ عشق و معبد پیر مُغان تویی | |
| شکرِ میِ مغانه بود از سبوی تو | مستی‌فزای ساغر دُردی‌کشان تویی | |
| تو خاستگاهِ عشقی و مهری و شور و نور | تابان‌ترین ستاره به هفت آسمان تویی | |
| بر هرچه بنگرم همه گردند گرد تو | در این نظام شمسی ما، کهکشان تویی | |
| تا باختر فروغ تو تابیده قرن‌ها | روشنگرِ سیپده‌دم خاوران تویی…[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. هشتم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۳۱۱. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.